"Geç gelen Adalet, Fahriye Abla değil" demiştim.
Kimse kulak asmadı, sonunda olan oldu.
Adalet, fena halde tecelli etti.
Yani Adalet kötü yola düştü.
Adalet Bakanı “Kamera yoktu” dedi.
Büyükşehir Belediyesi, ara sokaklardan sorumlu olmadığını açıkladı.
Adalet'in kocası Adil, faiz lobisini suçladı.
Suçlamakla kalmadı, faizsiz kredi istedi.
“Ne vefalı komşumuzdun sen Fahriye Abla, neler oldu anlatsana?” diye sordu.
Adalet Yüksek Okulu mezunu Fahriye Abla üzgün haliyle cevap verdi:
“Gelişen, güzelleşen Adalet’i çekemediler”
Görgü tanıkları, “Son gördüğümüzde Avrupa Birliği Adalet Divanı’na uzanmıştı. Kendinden geçmişti” dediler.
Şaşkına dönen Adalet'in yakınları, Adalet'in yerini bulduğuna ve Gezi Parkı’nda çayda çıra oynandığına inanmadı.
Adalet, parmağını kesti.
“Adil yargılama istiyorum” dedi.
Ayrıca, “Maaş+sigorta+sen olsa, ne isterim başka” diye kocasına seslendi.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı, yaraların sarılması için talimat verdi.
Konu komşu, “Adalet’in kestiği parmak acımaz” diyerek görüş belirtti.
Adil, “Dönersen adil yargılayacağım, dönmezsen kafanı kıracağım” diye haber gönderdi.
Numan Kurtulmuş Mısır'daki darbeyi değerlendirdi.
Adalet yine de kurtulmadı.
Uzun ince bir yolda, gitti gündüz gece.
Adalet, kendi başına yürür, yerini bulurmuş.
Öyle dediler.
Koltuk değneksiz nasıl olur söylemediler.
Anaokuluna giden Hukuki ortada kaldı.
Adil, “Hak, Hukuk ve Adalet” konulu şiir yarışmasına katıldı.
Gazeteler, “Adalet, kötü yola düştü” diye manşet attı.
Silivri’nin yolları taştan.
Yollar düzgün olsaydı bunlar olmayacaktı.
Adalet’in elleri, ayakları kan içinde kalmayacaktı.
Şimdi kamunun Vicdan’ı ağlıyor.
Leyla’sı şarkı söylüyor, birileri oynuyor.
Biz dinliyoruz hüzünlü şarkıyı.
Adalet’in bu mu dünya?
Böyle yol, böyle kaldırım olur mu?
Olursa, Adalet kurtulur mu?
