“Şu gök kubbe altında söylenmedik söz yoktur.” demiş La Bruyer. Kutsal kitaplarda da “Önce kelam var idi” diye yazılmış. Habire yazılmış, çizilmiş, söylenmiş her bir şey… Ne var ki, kimi sözler tozlu raflardaki kitaplarda, kimileri de sararmış yapraklarda kalmış. Pek çok şey gün yüzüne çıkmamış. Oysa içlerinde geçmişi anlatan, geleceğimizi aydınlatan nice özlü söz, nice ince fikir kırıntıları var olmuş gelmiş. İşte bu inci tanelerini, bu tuhaflıklar hazinelerini, bu yaşam rehberlerinin kendi halinde kalmasına gönlüm elvermedi. Paylaşmak istedim. Her ne kadar Mevlana’nın “dün dünde kaldı cancağızım, bugün yeni bir şeyler söylemek lazım.” deyişini anımsasak da belki yeni bir şeyler vardır içlerinde. Belki de okuyanları güzelliklere götürecektir bu alıntılar. Sizin için bu seçtiklerim. Bu okyanustaki su damlaları…
“Yazı insanlığın belleğidir.”
"Franz Kafka'nın "Hunger Artist" (Açlık Sanatçısı) adlı kısa hikayesinde sirkte çalışan kahramanın tek marifeti vardır: 40 gün boyunca bir kafeste aç ve susuz yaşamak. Kahraman o kadar meşhur olur ki halk onu izlemek için akın akın şehre gelmeye başlar. Çünkü kahramanımızı izlemek moda olmuştur. Ancak bu moda da demode olduğunda, kahraman da unutulur gider. Bir gün sirk yöneticisi kafesin boş olduğunu görür. Bunun sebebi açlık sanatçısının bu işten vazgeçmesi değildir. Ancak o kadar zayıflamış, o kadar küçülmüştür ki, yerdeki saman çöplerinin arasına karışıp kaybolmuştur. Açlık sanatçısı, "Aç kalmak zorundaydım, bunu durduramıyordum." der ölmeden önce. Kafka ise "Belki de adamın bir deri bir kemik kalmasına sebep aç kalması değildi." diye yazar. "Belki de sadece kendisinden duyduğu tatminsizlikti."
