|
Yayın Tarihi: 30.12.2011
|
|
Yeni yıl hediyem
Geçenlerde gelen birkaç fotoğrafı görünce, hediye alma alışkanlığımız olmadığı halde, işte yeni yıl hediyem dedim. Foça Kitap Kulübü, Varto ilçesindeki bir ilköğretim okulunu “kardeş okul” seçtiğinde, onlara ihtiyaçlarını sorduk ve neredeyse her şeyin gerekli olduğunu öğrendik. Yani, hiçbir şeyleri yoktu. En kısa sürede ihtiyaçlar toplandı ve gönderildi. Tüm üyeler, bu projeyi maddi ve manevi cömertçe desteklediler. Birkaç kez tekrarlandı. Başka köylerden, genç öğretmenlerin bir kitap, bir kırtasiye için çırpınışlarına tanık oldum. (Hangi birine diye hayıflandım) Hatta çevremizdeki okulların da sorunları olduğunu duydum. Bunları bilmiyor muydum? Biliyordum elbette. Ancak konuya yoğunlaşıp, korkunç uçurumu gördükçe “bana ne” diyemiyor insan. Milli Eğitim Bakanlığı bütçeden ne kadar pay alıyor bilmiyorum. “Okullarımızı bilgisayarlarla donatıyoruz” söylemini duydukça öfkeleniyorum. Bu şanslı(!) okulları merak ediyorum. Neden, okullara, öğretmenlere asıl gereksinimleri olan kitap, kırtasiye araç gereç vermiyorsunuz da bilgisayarla donatıyorsunuz? (Herhalde bir bilgisayar firması pastayı kapacak) Çamurların içinde bata çıka okula giden çocukları, her yaşın birlikte okutulduğu buz gibi sınıf odalarını düşündükçe hiç de inanmıyorum bu söylemlere, alay ediyorlar herhalde. Derneklerin, sivil toplum kuruluşlarının küçük küçük yardımları, duyarlı insanların özel çabaları o korkunç yokluğu ne kadar doldurabilir? Bu sorumu, paketimi alan, gencecik bir öğretmenin heyecanlı sesi yanıtlıyor. Telefonda bile, ne kadar sevinçli olduğunu anlıyorum. Ben de seviniyorum. Şimdi, “üstümüzdeki uyuşukluğu atmanın zamanı olduğunu, elden ne geliyorsa o yapılmalı” diye düşündüğüm için kendimi haklı buluyorum. Foça Kitap Kulübü de, yazarların anlattıkları, bize hiç de yabancı olmayan bir dünyaya elini uzattı. Bir kitapsever, bir okur, yalnız kitapların dünyasında yaşamamalı. Bilindiği gibi kitaplar bize her zaman doğruyu gösterir, gerçeği bulmamıza yardımcı olur. Hatta “şamar” bile atabilir ki kendimize gelelim. Bu ülkede yaşamaya çabalayan çocukları, kadınları, yaşlıları gösterir bize. Unutma! der. Evet, yeni yıl hediyemi, Varto’dan gelen fotoğraflar olarak belirledim. Hediyeleri ellerinde, utangaç poz veren mavi önlüklü çocuklar. Kara gözlü, siyah saçlı kız ve tıraşlı kafasıyla oğlan. Ne güzel gülümsüyorlar bana. Sanki onları kucaklıyorum. Daha ne isterim ki? Herkese böyle hediyeler dilerim. 2012’ye onları tanıdığım için mutlu ama onların yaşamlarını düşündüğümde hüzünlü gireceğim. Zuhal ÖZÜGÜL |
| 1523
|
|
|