|
Yayın Tarihi: 24.1.2024
|
|
Necati Güngör ve Kediler
Edebiyatımızın usta kalemi Necati Güngör, Kadıköylü kedilerin en çok sevdiği yazardır. O kedileri sever de, kediler onu sevmez mi? Her hafta Kadıköy’de Yoğurtçu Parkında, yazar/çizer arkadaşlar toplanıyoruz. Necati Güngör, kediler için çantasında sürekli mama taşıyor. Bayram şekeri gibi küçük kağıtlara sardığı yaş mamalar ile yolu üzerindeki kedilerin karınlarını doyuruyor. Sokakta, açlıktan zayıflamış bir kedi mi gördü? “Şu çocuk hasta galiba...” diyerek yardımına koşuyor. Bir gün, Necati Güngör’le birlikte yürüyoruz. Yol kenarına çöp niyetine bırakılmış ansiklopedi boyutundaki kitaplar dikkatini çekti. Durduk, kitapları inceledi. Sonra “Bunlar işime yarar” deyip ekledi, “Çocuklar için kullanacağım. Bunlar bana bir yıl gider...” Anladım ki, kedi mamalarını sarmak için ona kağıt lazım. Kitapları alıp çantasına koydu. Oturduğumuz kafede, Necati Güngör’ün ayaklarının dibinden ayrılmayan hatta papağan gibi omzunda gezinen kediler, mırıl mırıl sesler çıkarıyor. Kim bilir belki de, “Hoş geldin Necati Amca” diyorlar. Necati Güngör onlara karşı hep kibardır, asla kaba davranmaz. Nadiren, “İn aşağıya çocuk” sözlerini duyarız. Bu hayat pahalılığında Necati Güngör’ün yaptığını yapmak herkesin harcı değildir. Necati Güngör kitaplarından ve bazı dergilere gönderdiği yazılardan kazandığı telif ücretini kediler için harcıyor. Geçenlerde bir arkadaşımız, “Abi, şu sıralar yeni bir şey var mı?” diye sordu. Necati Güngör, “Olmak zorunda” dedi. Evet olmak zorunda çünkü Necati Güngör yazdıkça, Kadıköylü kedilerin en azından bir kısmı tok geziyor. Ahmet Zeki YEŞİL |
| 646
|
|
|