|
Yayın Tarihi: 1.4.2022
|
|
Siyah Yokluğun Rengidir
Orada mutluydular Çeviriler, şiirler, mektuplar, fotoğraflar, Çakıl taşları, tuvaller, suluboya resimler… Uçsuz bucaksız manzaralar ışır yüzünde Ne çok ışık biriktirdi burada Ayağını vuran ayakkabısıyla yürüdü Çıkarıp atamazdı dikenliyken yollar. Işık söndü bir gece. (Bu başka nasıl anlatılır ki?) Uzun, ince parmaklarından dökülüyor beyaz İlk insanla son insan arasında Durmadan yolculuklara çıkardı Yollar, kervansaraylar, sonra çiçek desenleri… Sürgün yedi, sürgün verdi Göç edip duruyor işte aramızda… Ümit YILDIRIM |
| 967
|
|
|