|
Yayın Tarihi: 27.4.2018
|
|
ÇİĞ KALMIŞSA YÜREK MÜSAADE İSTEYİP KALKMAK GEREK
Zamanlı da kazanılsa zaferler, getirilen ganimetler yanlıştı” misali, Ne zamana hakkını verebilmiştim, Ne de zamandan hakkım olanı isteyebilmiştim. Miş gibi yapıp mis gibi yaşamayı beceremediğimden olsa gerek, bütün yitik sevdalara sanki bir tek ben kurban edilmiştim. Kendime bu kadar güzel veda edebilmeyi nasıl becerebilmiştim? Kime ya da neye sebep, hayata telif hakkı ödemeyi kabul etmiştim? O gün bugündür, ne kendime ne de bir başkasına bu soruların cevabını verebilmiş miydim? Tabii ki verememiştim… Çünkü ne sorularla ilgilenmemiştim, ne de cevapları merak etmiştim. Sanki bu dünyaya, ders almak için değil de, almadığım derslerin hatırını sorabilmek ya da gönlünü alabilmek için gelmiştim. Özetle; Yanıma alamadığım kendime rağmen yol almaya devam etmiştim. Bütün biletlerimi kışa kestirsem de, Bazı bazı sonbahara varabilmek için, Bazı bazı da, baharı unutabilmek için seyahat etmiştim. Kibrit çöpleriyle ısıtılmış bir yürekle yaşıyor olsam da, Zoru seven bir yürek taşıyormuşçasına dik durabilmiştim. Ruhuma tuz basacak kadar merhametsiz aşklar yaşam da, En merhametli aşkların en samimi tarafından az da olsa nasiplenebilmiştim. Hem acıtanı, hem de acıyan tarafımı görmezden gelsem de, Bütün joker haklarımı, yine acıyan yanım için tüketmiştim. Gidenin yolunu, kalanınsa tahtını yapmayı beceremesem de, Terk edilmiş şiirlerle aşka gazel okumayı becerebilmiştim. Bütün maçlarda aşktan yana sayısız gol yemiştim. Üstelik yediğim gollerin kursağımda kalmasına da izin vermiştim. Cebimde taşıdığım kelimeler can çekişiyor olsa da, Ölüme direnen kelimelerle cümle kurmayı seçmiştim. Öfkelerimi sevinçlerim kadar iyi ağırlayamasam da, İklimimi de gülüşümü de mevsim normallerinde tutmayı başarabilmiştim. “Bazı tariflere riayet etmek şart” olsa da, Herhangi bir tarife malzeme olmamaya yemin etmiştim. Riayet edilecek tariflerle değil de, sadece önüme bırakılan malzeme listeleriyle ilgilenmiştim. Çiğ kalmış yüreklerde bekleme yapsam da, Gidenin ardından ağıt yakılmayacağını bekleme yapmadan öğrenebilmiştim. Özetle; “Bütün yollar Roma’ya çıkar” diyenlerle inatlaşsam mı? Yoksa “Roma’nın bütün yolları sana çıkacak” diyecek kadar haddimi aşsam mı?” kararsızlığında gidip gelsem de, Verdiğim bütün kararları, günahıyla vebaliyle bağrıma basabilmiştim. Yani mevzu sen olunca, direnmeye devam etmiştim. Hayata her daim, çocukluğumun en masum tarafından seslenmiştim. Sesimi duyurabilmiş miydim? En azından denemiştim. Delirmeye varsa da sonu, ben hep seni dilemiştim. Elif Y. ÖZEL |
| 2135
|
|
|