|
Yayın Tarihi: 10.4.2017
|
|
TARAFIMA YAZILMIŞTIR…
Öyle harikulade düş kırıklıklarım vardı ki benim! Önce düşlerimden sonra da beynimden azat ettiklerim bir yana, Sırf başını okşayabilmek için beklettiklerim, Hatta üstüme tastamam uymasa da, en azından acil hallerde işe yararlar umuduyla yedeklediklerim bile vardı aralarında. Yani, beynimde ve yüreğimde aşırı doz etkisi yaratacak kadar fazlaydı sayıları. Yükümü hafifletmeye yetmese de, en azından bir kısmını makbuz karşılığı bağışlardım bir yerlere. Özellikle de; Kimi gün, rakı sofralarına meze edilen şiirlere, Kimi gün de, yaz aşklarının hep aynı sonla noktalandığı hikâyelere bağışlardım. Bu durum, kimilerine göre kendimi şanslı hissedebilmem için yeterli bir sebepti. Bana göre ise, yeterliden ziyade geçerli olacak tek sebep, hele de durum bu denli vahimken, olsa olsa “kendi adresime postalanacak bir mektubu kendi ellerimle ve de sadece kendim için yazabilmek” olurdu şu saatten sonra. Olacaksa da; “Kasten yürek yaralama” suçundan yargılanmış, Ve de hava muhalefeti nedeniyle aşka kapatılmış bir yürekle yazılmış olanlarla aynı kıvamda olmak şartıyla elbette. İşte bu yüzden böylesi bir mektup; Mutlaka böylesi bir gecede yazılmış olmalıydı. Satırları, pişmanlıklarıma bile hür irademle kanaat notu kullanıyormuşçasına iyimser olmalı, bir o kadar da samimi davranmalıydı. Satırlarımı aydınlatacak olsalar da, ne üstüme titreyen sokak lambalarına ne de yandan çarklı ay ışığına bir kez olsun beni mecbur bırakmamalıydı. Mezhebi geniş bir yürekten geriye kalanları, derme çatma bir tebessümle de olsa, gecenin tam orta yerine, hem de hiç üşenmeden taşıyabilmeliydi. “Daha bir satır evvel buradaydın, ne ara noktayı koydun da gittin?” demeye kalmadan, aklımdan geçen soruları sormayı benden önce akıl edebilmeliydi. Yüzümde asılı duran kedere inat, bütün “keşke”lerimle baş edebilmeliydi. Cümlelerinden kovulmuş bütün sahipsiz renkleri evlat edinmeme bile yardım ve yataklık edecek cesareti olmalıydı. Hatta adım adına çarpabilsin diye de, birkaç kural ihlali yapıyor oluşumu, her şartta ve durumda görmemezlikten gelebilmeliydi. Hava muhalefetinden bile medet uman yüreğimi, dilimin ucunda biriken hatırı sayılır kelimelerin hatırı için dahi ziyan etmemeliydi. Şayet bu mektup tarafıma yazılacaksa; Bütün senli denklemlerimi denkleştirebilecek kadar zeki Ve de “Ben kadar yazdıklarıma, sen kadarını sığdırabilecek” kadar da yetenekli olabilmeliydi. Elif Y. ÖZEL |
| 2044
|
|
|