|
Yayın Tarihi: 14.10.2015
|
|
ÇOK ŞEY İSTEMEDİK Kİ BİZ
Çok şey istemedi ki biz! Çocuklarımız bu topraklarda büyürken, Bir tek sevgiye ve barışa tanıklık etsinler istedik. Yüzleri güneşle aydınlansın Ve yarınlarını, o aydınlık gülüşleri selamlasın istedik. Çok şey istemedi ki biz! Öğretmenlerimiz çocuklarımızı yarınlara hazırlarken; “Sizinle gurur duyuyorum” denildiği vakit ağlasınlar istedik. Karanfillerle süslenmiş boş sıralarla karşılandıkları vakit değil. Analarımız; “Analar ne evlatlar doğuruyor” denildiği vakit ağlasınlar istedik. “Başın sağolsun” denildiği vakit değil. Çok şey istemedi ki biz! Umut istedik, Barış istedik Yine de yitirdik… Hem de almadan yitirdik pek çok şeyi. Ne isteyebilirdik ki artık… Yüreğimiz yaraya, yüzümüz karanlığa dönmüşken ne isteyebilirdik. Öğrencisi elinden alınmış bir öğretmen Ya da yavrusunu toprağa emanet etmiş bir ana ne isteyebilirdi ki artık. Tükensem de yazdım her şeyi Ölebilirim artık… Elif Y. ÖZEL |
| 2111
|
|
|