Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
Foça’da bir masal ev; “Aksel Evi"
Ýnsana hayaller kurduran ve o hayallerin gerçekleþmesi için kiþiye olaðanüstü güçler yükleyen týlsýmlý bir yerdir Foça. Ýnsanoðlunun donanýmýnda hiç açýða çýkmamýþ o gizil güçler, Foça çukurunda sihirli bir deðnekle açýða çýkarlar sanki! Bunu anlayabilmek için “yaþamak gerek” demek durumundayým…
O týlsýmlý deðneðin ucundan tutup hayallerinin ötesine geçmiþ bir Foçasever Aksel Aðan ile söyleþtik geçtiðimiz günlerde…
Aksel Aðan, Ýstanbul´da doðup büyümüþ, mesleðiyle bir türlü barýþamamýþ bir mimar. “Hiç inanmazdým birisi çýkýp çocukluðumu ve gençliðimi býrakýp Ýstanbul’u terk edeceðimi söylese” diyor ve ekliyor “Ýstanbullu olmak bir ayrýcalýktý benim için, kendimi özel ve þanslý hissederdim öyle bir þehirde yaþadýðým için. Mutluydum da... Gün geldi, þehir bütün güzelliklerine raðmen bedelini çok aðýr ödetmeye baþladý. Hafta sonlarý yakýn bölgelere treking kaçamaklarý bile bu aðýrlýðý taþýyamaz oldu. Çalýþma hayatýnýn stresi, yaþadýðým apartman dairesinin üstüme gelen duvarlarý, trafikteki eziyet, her þeyden çok git gide daralan sürekli bir yarýþ halinde herkesi cansýz ve ruhsuz birer kukla haline getiren günümüz koþullarý, yakýnlarým ve hatta kendim de dahil herkesi birbirine yabancýlaþtýran iletiþimsizlik ve daha bunun gibi pek çok olumsuzluk beni o güzelim Ýstanbul’dan soðuttu.”
Pek çok insanýn da ortak sorunu olan bu söyledikleri karþýsýnda Aksel Aðan’a hak vermemek elde mi? Ýstanbul’dan sonra neden Foça, nasýl ve niçin Foça diye sormamak için güçlükle tutuyorum kendimi. O, kendi kendine konuþur gibi biraz da içselleþerek dönüyor o günlere...
“Kýsacasý mutsuzdum artýk Ýstanbul’da. Þehirde deðildi belki de kabahat! Ben de sanýrým bir þeyleri yanlýþ yapmýþtým ve maalesef o þehir hata affetmiyor. Hele bir de yalnýzsan yandýn. Mümkün deðil o kadar yükün altýnda kalabilmek. Nihayetinde, arayýþlarým sonucu o koca þehirde beni mutlu eden bir þey keþfettim. Evime yakýn bir Halk Eðitim Merkezi’ne gittim ve resim kursuna baþladým. Sevdiðim bir þeyleri yapmayý ne kadar da özlemiþim… Oysa, yaþamý devam ettirmek için para kazanmak da gerekiyor, sevdiðim resim uðraþýsýna yine ara vermek zorunda kaldým, çalýþma hayatý bu resim sevdasý bile olsa dinlemiyor!”
Ben hemen araya gireyim; Aðan’ýn evinin duvarlarý pek çok sanat objesine evsahipliði yapýyor. “Sizin resimleriniz mi?” diye sorduðumda son derece mütavazi bir þekilde “hep kendi resimlerimi asmak istemedim, baþka ressamlarýnki çoðu” yanýtý onun ne denli hassas biri olduðu konusunda yeterli ipucu veriyordu.
Ve Foça’ya geliþ serüveni…
“Sene 2006… Deðerli bir insanla tanýþtým ve hayatýmda bir dönüm noktasý daha oluþtu. Foça demek o demek benim için. Çünkü hiç bilmediðim bu kasaba ile beni o tanýþtýrdý. O’na minnetimi hiçbir þekilde ifade edemem. Çünkü Foça benim can simidim oldu. Ýstanbul beni artýk istemiyordu, kaçacak bir yer arýyordum. Elimde az bir miktar birikimim vardý ve yatýrým yapacak bir ev satýn almak istiyordum. Ýstanbul’da o kadarcýk para ile gönlümce bir ev almak mümkün deðildi. Hala þaþkýným ne oldu, nasýl olduysa o birisi 2008 yýlýnýn o kara kýþýnda buz gibi bir Þubat günü sürükledi beni Foça’ya.
Yoldayken kar yaðýyordu arkamýzda, sonra önümüze geçti. Foça’ya kar getirdik Ýstanbul’dan. Çanakkale üzerinden gelmiþtik sahil yolundan. Pek çok kasaba geçtik buraya gelene kadar. Hepsi de yazýn kalabalýðýndan uzak, sessiz sakindi. Bir Ýstanbullu için bu kadar sessizlik çok fazla!
Gece yolculuðumuzun sabahýnda vardýk Foça’ya. Foça’ya ilk giriþteki seyir tepesindeki manzarayý görür görmez vuruldum. Ýþte hayal bile edemeyeceðim bir cennet. Zaten çok heyecanlýydým. Ýçimdeki enerji ile yol boyunca hiç susmadan konuþtum. Deðiþik bir deneyimdi benim için. Buraya ev almak için gelmemiþtim aslýnda. Sadece Foça ile tanýþmaya (güya) gelmiþtim. Pazartesi iþe dönmem gerekiyordu, eh iþte deðiþik bir haftasonu olacaktý!
Gerçekten de çok farklý bir haftasonu oldu. Cuma gece yola çýktýðýmýzda pazar gecesi dönmekti niyetimiz. Ama hiç beklemediðim bir þey oldu ve biz çarþamba günü elimde kapý gibi bir ev tapusu ile döndük!
Ýlk geldiðimiz gün Foça sokaklarýný gezdikçe ve her edindiðim izlenimle daha da çok sevdikçe, burada yaþayabilmek heyecaný sardý içimi.
Acaba dedim!
Neden olmasýn dedim...
Önce kiralasam bir evcik, baksam yapabiliyor muyum? Emekli maaþýmla yaþayýp giderim diye düþünürken pazar günü þansýmýza açýk bir emlakçýda bulduk kendimizi. Ne oldu, nasýl olduysa kiralýk deðil de, satýlýk ev sormuþ bulunduk. Bize ilk gösterilen ev burasýydý. Zaten baþka bakmadýk. Sanki benim için bütün pürüzler birer birer yok oluyordu. Arkamdan itiyordu bir kuvvet, hiç göze alamayacaðým þeyler kolaylaþýveriyordu. Elimdeki kýsýtlý para burayý almaya yetti. Evimi çok seviyorum ama o ilk gördüðümdeki hali ile ilgisi yok þimdi evimin. Çok kýsýtlý þartlar altýnda pansiyonlarda kalarak, bir yandan Ýstanbul’da çalýþma hayatýmý devam ettirerek bir yýl içinde evimin tadilatýný tamamladým. Tam olarak bitmemiþti taþýndýðýmda. Duvarlar ýslak ýslak aðlýyordu. Çok saðlýklý olmasaydým yeni duvar ve sývalarýn rutubeti beni de aðlatabilirdi. Yataðýmý duvara dayamamýþtým, baþým ýslanmasýn diye.
Çok zorlu þartlar olmasýna raðmen zevk ile her detayý defalarca düþünüp en ergonomik ve en ekonomik seçenekleri uygulayarak nihayet o viraneden bir yuva yarattým - yarattýk. Caným arkadaþýma bana kendi hayallerini armaðan ettiði için çok teþekkür ediyorum...
2008 ‘in þubatýnda aldýðým caným evime 2009 Þubat’ýnda taþýndým. Ýstanbul ile baðlarýmý kopardým. Þimdi Ýstanbul’a ziyaret için gidiyorum. Piþman mýyým? Asla. Ýstanbul artýk benim için puslu bir özlem sadece.”
Yola çýkma öykülerini dinlemekten hiç býkmam, çünkü; her yolculuk öyküsüne bir þekilde kendimi de oturturum! Çantam çoktan hazýrdýr, ayakkabýlarým kapý önünde amadedir her an yola… Yollarýn sonunda varýlan yerlerin “bitti” noktasý olmamasý için binbir tören çadýrý kurarým. O çadýrdýr iç hesaplaþmalarýn adresi artýk.
Aksel Aðan, kelebek hafifliðindeki tatlý bir coþkuyla dolaþtýrdý binbir emekle dokuduðu evini. Akýl sepetimde yüzlerce soru, usulca adýmlýyorum minicik dört duvarýn sihirli deðiþimini. Önceki halini de bildiðim bir ev bu. Kalýn taþ duvarlarýn dile gelip “yaþýyorum ben” dediðini duyuyorum…
Evet, yaþayan bir evin duvarlarýydý aklýmda kalan… Estetik duruþu ve ruhu, insanda iyi duygular uyandýran bir ev. Biraz da, renk ve çizgi konuþalým diyorum…
"Mesleðim ve çizgilerle anlatmak istediðime gelince...
Mimarlýk mesleðinin bana kattýðý þeyleri yadsýyamam elbette ama daha önce de dediðim gibi mesleðimin doyumuna ulaþtýðým söylenemez. Ýstanbul’da yarýda kalan resim hevesimi Foça’da devam ettiriyorum. Zaten Foça’da yaþamak ancak üretmekle güzel olur diye düþünüyorum. Eðer, resim ve yeni yeni merak sardýðým cam mozaik yapýyor olmasaydým sanýrým bütün güzelliklerine raðmen sýkýlabilirdim buradan.
Çizgilerimle yapmak istediðim þey sanýrým yaþadýðým herþeyin detaylý bir özeti. Acýsýyla tatlýsýyla tüm deneyimlerimin, piþmanlýklarýmýn, özlemlerimin, heyecanlarýmýn, hasretlerimin, umutlarýmýn ýþýklarý gölgeleri onlar. Amacým, bütün cesaretimi toplayabilirsem bir kiþisel sergi açabilmek.
Yaþama coþkunuzu öyle güzel saçýyorsunuz ki etrafýnýza, dilerim bütün arzularýnýz gerçekleþir... Foça’nýn, insanýn yaratý dürtülerini kamçýlayan bir yaný vardýr, eðer ki geldiðiniz o büyük kentlerde kendinizi mutlu eden bir uðraþýnýz varsa þanslýsýnýz; yoksa bir süre sonra, küçük kasaba ruhu o kendi dar sokaklarýna hapseder sizi. Denize bakan yüzünüz o maviliði görmez olur zamanla. Evet, bir meþguliyetiniz olmalý…
Foça’nýn taþ evleri, tarih fýsýldayan sokaklarý ve bütün bu yaþanmýþlýklara anlam katan insanlarýyla bir bütün. Okumak, spor yapmak, film seyretmek güncelimizin birer parçasý; Bunlarýn dýþýnda bir uðraþ, bütün bunlarýn dýþýnda bir coþku gerek. Hele ki sanatýn sýnýrsýz renkleriyle uðraþmak nasýl da gönendirir ruhu.
Bütün suç ruhlarýmýzýn!
Evet, tam da bu duygularla iliþmiþtim “Aksel Evi”nin misafirperver çay masasýna. Salt taþ bir evin soðuk duvarlarýna deðildi onca methiye, bir bardak çayýn ýsýttýðý bir taþ ev insanla yuva oluyor. Güzel bir insanýn hayallerini oturttuðu sýmsýcak bir yuva “Aksel Evi”.
Sýcak ve insansý…
Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
www.ascifok.com
Ýnsana hayaller kurduran ve o hayallerin gerçekleþmesi için kiþiye olaðanüstü güçler yükleyen týlsýmlý bir yerdir Foça. Ýnsanoðlunun donanýmýnda hiç açýða çýkmamýþ o gizil güçler, Foça çukurunda sihirli bir deðnekle açýða çýkarlar sanki! Bunu anlayabilmek için “yaþamak gerek” demek durumundayým…
O týlsýmlý deðneðin ucundan tutup hayallerinin ötesine geçmiþ bir Foçasever Aksel Aðan ile söyleþtik geçtiðimiz günlerde…
Aksel Aðan, Ýstanbul´da doðup büyümüþ, mesleðiyle bir türlü barýþamamýþ bir mimar. “Hiç inanmazdým birisi çýkýp çocukluðumu ve gençliðimi býrakýp Ýstanbul’u terk edeceðimi söylese” diyor ve ekliyor “Ýstanbullu olmak bir ayrýcalýktý benim için, kendimi özel ve þanslý hissederdim öyle bir þehirde yaþadýðým için. Mutluydum da... Gün geldi, þehir bütün güzelliklerine raðmen bedelini çok aðýr ödetmeye baþladý. Hafta sonlarý yakýn bölgelere treking kaçamaklarý bile bu aðýrlýðý taþýyamaz oldu. Çalýþma hayatýnýn stresi, yaþadýðým apartman dairesinin üstüme gelen duvarlarý, trafikteki eziyet, her þeyden çok git gide daralan sürekli bir yarýþ halinde herkesi cansýz ve ruhsuz birer kukla haline getiren günümüz koþullarý, yakýnlarým ve hatta kendim de dahil herkesi birbirine yabancýlaþtýran iletiþimsizlik ve daha bunun gibi pek çok olumsuzluk beni o güzelim Ýstanbul’dan soðuttu.”
Pek çok insanýn da ortak sorunu olan bu söyledikleri karþýsýnda Aksel Aðan’a hak vermemek elde mi? Ýstanbul’dan sonra neden Foça, nasýl ve niçin Foça diye sormamak için güçlükle tutuyorum kendimi. O, kendi kendine konuþur gibi biraz da içselleþerek dönüyor o günlere...
“Kýsacasý mutsuzdum artýk Ýstanbul’da. Þehirde deðildi belki de kabahat! Ben de sanýrým bir þeyleri yanlýþ yapmýþtým ve maalesef o þehir hata affetmiyor. Hele bir de yalnýzsan yandýn. Mümkün deðil o kadar yükün altýnda kalabilmek. Nihayetinde, arayýþlarým sonucu o koca þehirde beni mutlu eden bir þey keþfettim. Evime yakýn bir Halk Eðitim Merkezi’ne gittim ve resim kursuna baþladým. Sevdiðim bir þeyleri yapmayý ne kadar da özlemiþim… Oysa, yaþamý devam ettirmek için para kazanmak da gerekiyor, sevdiðim resim uðraþýsýna yine ara vermek zorunda kaldým, çalýþma hayatý bu resim sevdasý bile olsa dinlemiyor!”
Ben hemen araya gireyim; Aðan’ýn evinin duvarlarý pek çok sanat objesine evsahipliði yapýyor. “Sizin resimleriniz mi?” diye sorduðumda son derece mütavazi bir þekilde “hep kendi resimlerimi asmak istemedim, baþka ressamlarýnki çoðu” yanýtý onun ne denli hassas biri olduðu konusunda yeterli ipucu veriyordu.
Ve Foça’ya geliþ serüveni…
“Sene 2006… Deðerli bir insanla tanýþtým ve hayatýmda bir dönüm noktasý daha oluþtu. Foça demek o demek benim için. Çünkü hiç bilmediðim bu kasaba ile beni o tanýþtýrdý. O’na minnetimi hiçbir þekilde ifade edemem. Çünkü Foça benim can simidim oldu. Ýstanbul beni artýk istemiyordu, kaçacak bir yer arýyordum. Elimde az bir miktar birikimim vardý ve yatýrým yapacak bir ev satýn almak istiyordum. Ýstanbul’da o kadarcýk para ile gönlümce bir ev almak mümkün deðildi. Hala þaþkýným ne oldu, nasýl olduysa o birisi 2008 yýlýnýn o kara kýþýnda buz gibi bir Þubat günü sürükledi beni Foça’ya.
Yoldayken kar yaðýyordu arkamýzda, sonra önümüze geçti. Foça’ya kar getirdik Ýstanbul’dan. Çanakkale üzerinden gelmiþtik sahil yolundan. Pek çok kasaba geçtik buraya gelene kadar. Hepsi de yazýn kalabalýðýndan uzak, sessiz sakindi. Bir Ýstanbullu için bu kadar sessizlik çok fazla!
Gece yolculuðumuzun sabahýnda vardýk Foça’ya. Foça’ya ilk giriþteki seyir tepesindeki manzarayý görür görmez vuruldum. Ýþte hayal bile edemeyeceðim bir cennet. Zaten çok heyecanlýydým. Ýçimdeki enerji ile yol boyunca hiç susmadan konuþtum. Deðiþik bir deneyimdi benim için. Buraya ev almak için gelmemiþtim aslýnda. Sadece Foça ile tanýþmaya (güya) gelmiþtim. Pazartesi iþe dönmem gerekiyordu, eh iþte deðiþik bir haftasonu olacaktý!
Gerçekten de çok farklý bir haftasonu oldu. Cuma gece yola çýktýðýmýzda pazar gecesi dönmekti niyetimiz. Ama hiç beklemediðim bir þey oldu ve biz çarþamba günü elimde kapý gibi bir ev tapusu ile döndük!
Ýlk geldiðimiz gün Foça sokaklarýný gezdikçe ve her edindiðim izlenimle daha da çok sevdikçe, burada yaþayabilmek heyecaný sardý içimi.
Acaba dedim!
Neden olmasýn dedim...
Önce kiralasam bir evcik, baksam yapabiliyor muyum? Emekli maaþýmla yaþayýp giderim diye düþünürken pazar günü þansýmýza açýk bir emlakçýda bulduk kendimizi. Ne oldu, nasýl olduysa kiralýk deðil de, satýlýk ev sormuþ bulunduk. Bize ilk gösterilen ev burasýydý. Zaten baþka bakmadýk. Sanki benim için bütün pürüzler birer birer yok oluyordu. Arkamdan itiyordu bir kuvvet, hiç göze alamayacaðým þeyler kolaylaþýveriyordu. Elimdeki kýsýtlý para burayý almaya yetti. Evimi çok seviyorum ama o ilk gördüðümdeki hali ile ilgisi yok þimdi evimin. Çok kýsýtlý þartlar altýnda pansiyonlarda kalarak, bir yandan Ýstanbul’da çalýþma hayatýmý devam ettirerek bir yýl içinde evimin tadilatýný tamamladým. Tam olarak bitmemiþti taþýndýðýmda. Duvarlar ýslak ýslak aðlýyordu. Çok saðlýklý olmasaydým yeni duvar ve sývalarýn rutubeti beni de aðlatabilirdi. Yataðýmý duvara dayamamýþtým, baþým ýslanmasýn diye.
Çok zorlu þartlar olmasýna raðmen zevk ile her detayý defalarca düþünüp en ergonomik ve en ekonomik seçenekleri uygulayarak nihayet o viraneden bir yuva yarattým - yarattýk. Caným arkadaþýma bana kendi hayallerini armaðan ettiði için çok teþekkür ediyorum...
2008 ‘in þubatýnda aldýðým caným evime 2009 Þubat’ýnda taþýndým. Ýstanbul ile baðlarýmý kopardým. Þimdi Ýstanbul’a ziyaret için gidiyorum. Piþman mýyým? Asla. Ýstanbul artýk benim için puslu bir özlem sadece.”
Yola çýkma öykülerini dinlemekten hiç býkmam, çünkü; her yolculuk öyküsüne bir þekilde kendimi de oturturum! Çantam çoktan hazýrdýr, ayakkabýlarým kapý önünde amadedir her an yola… Yollarýn sonunda varýlan yerlerin “bitti” noktasý olmamasý için binbir tören çadýrý kurarým. O çadýrdýr iç hesaplaþmalarýn adresi artýk.
Aksel Aðan, kelebek hafifliðindeki tatlý bir coþkuyla dolaþtýrdý binbir emekle dokuduðu evini. Akýl sepetimde yüzlerce soru, usulca adýmlýyorum minicik dört duvarýn sihirli deðiþimini. Önceki halini de bildiðim bir ev bu. Kalýn taþ duvarlarýn dile gelip “yaþýyorum ben” dediðini duyuyorum…
Evet, yaþayan bir evin duvarlarýydý aklýmda kalan… Estetik duruþu ve ruhu, insanda iyi duygular uyandýran bir ev. Biraz da, renk ve çizgi konuþalým diyorum…
"Mesleðim ve çizgilerle anlatmak istediðime gelince...
Mimarlýk mesleðinin bana kattýðý þeyleri yadsýyamam elbette ama daha önce de dediðim gibi mesleðimin doyumuna ulaþtýðým söylenemez. Ýstanbul’da yarýda kalan resim hevesimi Foça’da devam ettiriyorum. Zaten Foça’da yaþamak ancak üretmekle güzel olur diye düþünüyorum. Eðer, resim ve yeni yeni merak sardýðým cam mozaik yapýyor olmasaydým sanýrým bütün güzelliklerine raðmen sýkýlabilirdim buradan.
Çizgilerimle yapmak istediðim þey sanýrým yaþadýðým herþeyin detaylý bir özeti. Acýsýyla tatlýsýyla tüm deneyimlerimin, piþmanlýklarýmýn, özlemlerimin, heyecanlarýmýn, hasretlerimin, umutlarýmýn ýþýklarý gölgeleri onlar. Amacým, bütün cesaretimi toplayabilirsem bir kiþisel sergi açabilmek.
Yaþama coþkunuzu öyle güzel saçýyorsunuz ki etrafýnýza, dilerim bütün arzularýnýz gerçekleþir... Foça’nýn, insanýn yaratý dürtülerini kamçýlayan bir yaný vardýr, eðer ki geldiðiniz o büyük kentlerde kendinizi mutlu eden bir uðraþýnýz varsa þanslýsýnýz; yoksa bir süre sonra, küçük kasaba ruhu o kendi dar sokaklarýna hapseder sizi. Denize bakan yüzünüz o maviliði görmez olur zamanla. Evet, bir meþguliyetiniz olmalý…
Foça’nýn taþ evleri, tarih fýsýldayan sokaklarý ve bütün bu yaþanmýþlýklara anlam katan insanlarýyla bir bütün. Okumak, spor yapmak, film seyretmek güncelimizin birer parçasý; Bunlarýn dýþýnda bir uðraþ, bütün bunlarýn dýþýnda bir coþku gerek. Hele ki sanatýn sýnýrsýz renkleriyle uðraþmak nasýl da gönendirir ruhu.
Bütün suç ruhlarýmýzýn!
Evet, tam da bu duygularla iliþmiþtim “Aksel Evi”nin misafirperver çay masasýna. Salt taþ bir evin soðuk duvarlarýna deðildi onca methiye, bir bardak çayýn ýsýttýðý bir taþ ev insanla yuva oluyor. Güzel bir insanýn hayallerini oturttuðu sýmsýcak bir yuva “Aksel Evi”.
Sýcak ve insansý…
Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
www.ascifok.com
"Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN" bütün yazýlarý için týklayýn...