Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN

Ben sadece domates reçeli yapýyordum!



Hep kuþ cývýltýlarýyla mý uyanýrdýk güne?

Pek öyle deðil. Biz bu kýyý kasabasý insanlarý güne top tüfek sesleriyle uyanmaya alýþkýnýzdýr; askerler her gün talim yaparlar, askerler yüksek sesle baþlarlar güne çünkü, burasý bir askeri bölgedir.

Turizm bölgesi olduðunu söyleyenler çýksa da, balýkçý kasabasý kimliðine sýðýnýp; “Ýzmir’in þirin ilçesi Foça" aslýnda tam da bir asker kasabasýdýr! Alýþkýnýzdýr top, tüfek, bomba seslerine yani…

Bu defaki farklýymýþ! Onu geç öðrendik. Pusu diyorlar, terör diyorlar, yara, bere, kan, ölüm diyorlar…

Foça!

Þaþýrýyoruz hep birden! Ýnsanoðlunu anlamak zor; Ölüm öteki yüzündeyse sokaðýn, uzaktýr! Bizden uzaktýr.

Bize yakýn olan ölüm kýrmýzý, ýslak ve tuzlu… Rilke’nin arýsýný ve balýný anýmsamayacak kadar tuzlu ölüm. Tuz dedim, deniz dedim, kýyý kasabasý sakindir dedim…

Oysa kýpkýrmýzý domateslerden kýrmýzý reçeller yapýyorum deli gibi!

Deliler gibi reçeller kaynatýyorum evet. Ne zorum varsa!
Neden; Kýrmýzýnýn anlamý mý deðiþti de bayraðý, kaný, reçeli, salçayý doladým dilime? Nedir bu gereksiz devinim?

Dilim dönmeyince kekeme oluyorum. Dilim sürçmesin diye susuyorum...

Elim uslu dursun diye mi kaynatýyorum kazanlar dolusu reçeli? Kan tuzlu diye mi þeker katýyorum kýrmýzýya?

Gel de ye þimdi sýkýysa, of!


Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN

www.ascifok.com