Zuhal ÖZÜGÜL
Yeni yıl hediyem
Geçenlerde gelen birkaç fotoğrafı görünce, hediye alma alışkanlığımız olmadığı halde, işte yeni yıl hediyem dedim.
Foça Kitap Kulübü, Varto ilçesindeki bir ilköğretim okulunu “kardeÅŸ okul” seçtiÄŸinde, onlara ihtiyaçlarını sorduk ve neredeyse her ÅŸeyin gerekli olduÄŸunu öğrendik. Yani, hiçbir ÅŸeyleri yoktu. En kısa sürede ihtiyaçlar toplandı ve gönderildi. Tüm üyeler, bu projeyi maddi ve manevi cömertçe desteklediler. Birkaç kez tekrarlandı. BaÅŸka köylerden, genç öğretmenlerin bir kitap, bir kırtasiye için çırpınışlarına tanık oldum. (Hangi birine diye hayıflandım) Hatta çevremizdeki okulların da sorunları olduÄŸunu duydum. Bunları bilmiyor muydum? Biliyordum elbette. Ancak konuya yoÄŸunlaşıp, korkunç uçurumu gördükçe “bana ne” diyemiyor insan.
Milli EÄŸitim Bakanlığı bütçeden ne kadar pay alıyor bilmiyorum. “Okullarımızı bilgisayarlarla donatıyoruz” söylemini duydukça öfkeleniyorum. Bu ÅŸanslı(!) okulları merak ediyorum. Neden, okullara, öğretmenlere asıl gereksinimleri olan kitap, kırtasiye araç gereç vermiyorsunuz da bilgisayarla donatıyorsunuz? (Herhalde bir bilgisayar firması pastayı kapacak) Çamurların içinde bata çıka okula giden çocukları, her yaşın birlikte okutulduÄŸu buz gibi sınıf odalarını düşündükçe hiç de inanmıyorum bu söylemlere, alay ediyorlar herhalde.
Derneklerin, sivil toplum kuruluÅŸlarının küçük küçük yardımları, duyarlı insanların özel çabaları o korkunç yokluÄŸu ne kadar doldurabilir? Bu sorumu, paketimi alan, gencecik bir öğretmenin heyecanlı sesi yanıtlıyor. Telefonda bile, ne kadar sevinçli olduÄŸunu anlıyorum. Ben de seviniyorum. Åžimdi, “üstümüzdeki uyuÅŸukluÄŸu atmanın zamanı olduÄŸunu, elden ne geliyorsa o yapılmalı” diye düşündüğüm için kendimi haklı buluyorum.
Foça Kitap Kulübü de, yazarların anlattıkları, bize hiç de yabancı olmayan bir dünyaya elini uzattı. Bir kitapsever, bir okur, yalnız kitapların dünyasında yaÅŸamamalı. BilindiÄŸi gibi kitaplar bize her zaman doÄŸruyu gösterir, gerçeÄŸi bulmamıza yardımcı olur. Hatta “ÅŸamar” bile atabilir ki kendimize gelelim. Bu ülkede yaÅŸamaya çabalayan çocukları, kadınları, yaÅŸlıları gösterir bize. Unutma! der.
Evet, yeni yıl hediyemi, Varto’dan gelen fotoÄŸraflar olarak belirledim. Hediyeleri ellerinde, utangaç poz veren mavi önlüklü çocuklar. Kara gözlü, siyah saçlı kız ve tıraÅŸlı kafasıyla oÄŸlan. Ne güzel gülümsüyorlar bana. Sanki onları kucaklıyorum. Daha ne isterim ki?
Herkese böyle hediyeler dilerim.
2012’ye onları tanıdığım için mutlu ama onların yaÅŸamlarını düşündüğümde hüzünlü gireceÄŸim.
Zuhal ÖZÜGÜL
"Zuhal ÖZÜGÜL" bütün yazıları için tıklayın...
Geçenlerde gelen birkaç fotoğrafı görünce, hediye alma alışkanlığımız olmadığı halde, işte yeni yıl hediyem dedim.
Foça Kitap Kulübü, Varto ilçesindeki bir ilköğretim okulunu “kardeÅŸ okul” seçtiÄŸinde, onlara ihtiyaçlarını sorduk ve neredeyse her ÅŸeyin gerekli olduÄŸunu öğrendik. Yani, hiçbir ÅŸeyleri yoktu. En kısa sürede ihtiyaçlar toplandı ve gönderildi. Tüm üyeler, bu projeyi maddi ve manevi cömertçe desteklediler. Birkaç kez tekrarlandı. BaÅŸka köylerden, genç öğretmenlerin bir kitap, bir kırtasiye için çırpınışlarına tanık oldum. (Hangi birine diye hayıflandım) Hatta çevremizdeki okulların da sorunları olduÄŸunu duydum. Bunları bilmiyor muydum? Biliyordum elbette. Ancak konuya yoÄŸunlaşıp, korkunç uçurumu gördükçe “bana ne” diyemiyor insan.
Milli EÄŸitim Bakanlığı bütçeden ne kadar pay alıyor bilmiyorum. “Okullarımızı bilgisayarlarla donatıyoruz” söylemini duydukça öfkeleniyorum. Bu ÅŸanslı(!) okulları merak ediyorum. Neden, okullara, öğretmenlere asıl gereksinimleri olan kitap, kırtasiye araç gereç vermiyorsunuz da bilgisayarla donatıyorsunuz? (Herhalde bir bilgisayar firması pastayı kapacak) Çamurların içinde bata çıka okula giden çocukları, her yaşın birlikte okutulduÄŸu buz gibi sınıf odalarını düşündükçe hiç de inanmıyorum bu söylemlere, alay ediyorlar herhalde.
Derneklerin, sivil toplum kuruluÅŸlarının küçük küçük yardımları, duyarlı insanların özel çabaları o korkunç yokluÄŸu ne kadar doldurabilir? Bu sorumu, paketimi alan, gencecik bir öğretmenin heyecanlı sesi yanıtlıyor. Telefonda bile, ne kadar sevinçli olduÄŸunu anlıyorum. Ben de seviniyorum. Åžimdi, “üstümüzdeki uyuÅŸukluÄŸu atmanın zamanı olduÄŸunu, elden ne geliyorsa o yapılmalı” diye düşündüğüm için kendimi haklı buluyorum.
Foça Kitap Kulübü de, yazarların anlattıkları, bize hiç de yabancı olmayan bir dünyaya elini uzattı. Bir kitapsever, bir okur, yalnız kitapların dünyasında yaÅŸamamalı. BilindiÄŸi gibi kitaplar bize her zaman doÄŸruyu gösterir, gerçeÄŸi bulmamıza yardımcı olur. Hatta “ÅŸamar” bile atabilir ki kendimize gelelim. Bu ülkede yaÅŸamaya çabalayan çocukları, kadınları, yaÅŸlıları gösterir bize. Unutma! der.
Evet, yeni yıl hediyemi, Varto’dan gelen fotoÄŸraflar olarak belirledim. Hediyeleri ellerinde, utangaç poz veren mavi önlüklü çocuklar. Kara gözlü, siyah saçlı kız ve tıraÅŸlı kafasıyla oÄŸlan. Ne güzel gülümsüyorlar bana. Sanki onları kucaklıyorum. Daha ne isterim ki?
Herkese böyle hediyeler dilerim.
2012’ye onları tanıdığım için mutlu ama onların yaÅŸamlarını düşündüğümde hüzünlü gireceÄŸim.
Zuhal ÖZÜGÜL
"Zuhal ÖZÜGÜL" bütün yazıları için tıklayın...