Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
Sessiz Arka Bahçeler...
Sessizliðin sebebini biliyorum. Birçoðu kepenklerini de kapayýp gitti þehirdeki evlerine. Sessiz bahçelere kayýyor bakýþlarým, aðaçlarýn üzeri silme nar, iðde, zeytin… Muntazam çimlerin üzerine tek tük sararan yapraklar dökülmüþ, belli ki yeni gitmiþ bazý haneler. Sýrnaþýkça dolanmýþ bahçe çitlerine sarmaþýk bitkiler, akþam sefalarý cömertçe saçmýþ tohumlarýný etrafa, eðilip toplayasým geçiyor içimden üþeniyorum. Bahçe kapýlarý zincirli, hüzünleniyorum.
Sessiz bahçelere bakýyorum; Henüz sonbahar rüzgârlarý baþlamadý, Eylül ardýlý tatlý bir Ekim güzü hüküm sürüyor buralarda. Kepenkler sýmsýký kapalý, verandalar bomboþ mýrýldanýyorum; þiirimsi sözcükler dökülüyor kaldýrýmlara, kendi sesimle irkilip susuyorum! Masumiyetine takýldýðým bir þiir kitabýnýn adýný tekrarlýyorum yüksek sesle; “Sessiz Arka Bahçeler”.
Gülten Akýn’ýn, adýyla içine alan ve sarýnca da bambaþka bir dünyanýn ilahisini yazdýran kitabý “Sessiz Arka Bahçeler”. Hiç ilintisi var mý benim bu mevsimsel hüznüm ile o bahçelerdeki acýnýn! Diyorum ya, salt ismidir bahçeyi bahçe, sessizliði sessizlik yapan. O baþka, bu baþka… Hüznün, politik ve devrimsel sancýsýný kadýnlarýn yürek bahçelerine gömdüðü bir kitaptýr o. Nerden geldi aklýma sanki! Ah sonbahar, sessizliðimdeki çýðlýðý mý duyuyorsun?
“Kaçtýk kentin bizi sarmayan sesinden
Denizin kýþ artýðý sessizliðine
Ýzlendiðimizi biliyorduk hem de kendimiz kendimizi
Bir umut, bu kez öyle olmayabilir ve öteki
Susar, baðýþlarýz biz bizi.”
Gecekuþu - Sayfa 18 / Sessiz Arka Bahçeler’den
Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
www.ascifok.com
Sessizliðin sebebini biliyorum. Birçoðu kepenklerini de kapayýp gitti þehirdeki evlerine. Sessiz bahçelere kayýyor bakýþlarým, aðaçlarýn üzeri silme nar, iðde, zeytin… Muntazam çimlerin üzerine tek tük sararan yapraklar dökülmüþ, belli ki yeni gitmiþ bazý haneler. Sýrnaþýkça dolanmýþ bahçe çitlerine sarmaþýk bitkiler, akþam sefalarý cömertçe saçmýþ tohumlarýný etrafa, eðilip toplayasým geçiyor içimden üþeniyorum. Bahçe kapýlarý zincirli, hüzünleniyorum.
Sessiz bahçelere bakýyorum; Henüz sonbahar rüzgârlarý baþlamadý, Eylül ardýlý tatlý bir Ekim güzü hüküm sürüyor buralarda. Kepenkler sýmsýký kapalý, verandalar bomboþ mýrýldanýyorum; þiirimsi sözcükler dökülüyor kaldýrýmlara, kendi sesimle irkilip susuyorum! Masumiyetine takýldýðým bir þiir kitabýnýn adýný tekrarlýyorum yüksek sesle; “Sessiz Arka Bahçeler”.
Gülten Akýn’ýn, adýyla içine alan ve sarýnca da bambaþka bir dünyanýn ilahisini yazdýran kitabý “Sessiz Arka Bahçeler”. Hiç ilintisi var mý benim bu mevsimsel hüznüm ile o bahçelerdeki acýnýn! Diyorum ya, salt ismidir bahçeyi bahçe, sessizliði sessizlik yapan. O baþka, bu baþka… Hüznün, politik ve devrimsel sancýsýný kadýnlarýn yürek bahçelerine gömdüðü bir kitaptýr o. Nerden geldi aklýma sanki! Ah sonbahar, sessizliðimdeki çýðlýðý mý duyuyorsun?
“Kaçtýk kentin bizi sarmayan sesinden
Denizin kýþ artýðý sessizliðine
Ýzlendiðimizi biliyorduk hem de kendimiz kendimizi
Bir umut, bu kez öyle olmayabilir ve öteki
Susar, baðýþlarýz biz bizi.”
Gecekuþu - Sayfa 18 / Sessiz Arka Bahçeler’den
Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
www.ascifok.com
"Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN" bütün yazýlarý için týklayýn...