Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
Demir kapýlý taþ ev
Yaðmur hafiften çisildiyor, aðýr ve aðrýlý adýmlarla sürüklüyorum bu koca gövdemi. Gitmesem olmaz dediðim, hatta yürekten desteklediðim bir toplantýya yetiþmeye çalýþýyorum. Bel bölgemdeki istemsiz kasýlma ve sancýlarýn müsebbibi olan böbreðimdeki taþ ile konuþuyorum sürekli; “hadi sevgili kütle geldiðin gibi habersizce git benden lütfen.”
Taþlaþmýþ ya da kumullaþmýþ kütle, beni ne zaman terkedecek bilmiyorum, neredeyse bir hafta oldu misafirliði. Memleketimin daðlarýnda fazlaca mý koþturdum acaba çiçek ve ot topluyorum derken! Olacaðý varmýþ lakin, biriken mektuplar, yarým iþler, verilen sözler beni bekler…
Bekleyen bir þeyleri olmalý insanýn…
Þimþekler çakan sol böbreðimin izin verdiði anlýk soluk alýþlarýmdan birindeyim; Önünden her gün geçtiðim o evin ýssýzlýðýna gömülerek, bulunduðum yere çöküyorum. Çisildeyen yaðmurun yanaklarýma dokunuþu, içinde bulunduðum esrikliðime ilaç gibi… O eski taþ ev þimdi bomboþ. Demir parmaklýklý büyük kapýdan, kýþ yaðmurlarýyla devleþen zümrüt yeþili otlara iliþiyor gözüm, “dur” diyorum can yoldaþýma “dur hele biraz fotoðraf çekmeliyim…”
Otlarý deðil, hüznü çekesim var! Sahi hüznün duygusunu verebilir mi bu makine? “Bak yaðmur nasýl da gizem kokuyor.” Nerede bu evin sahibi, gelip görüyor mudur öte alemden kapýsýnýn önünü kaplayan ýsýrgan otlarýný, iðnelik ve ebegömeçlerini, þu kenardaki hardallarý? Geçen bahar hayattaydý oysa, gelip açýyordu bu demir kapýyý, geziniyordu bahçesinde, yaþýyordu taþ evinin odalarýnda… Sahibini yitirmiþ bu ev ile hasbihal edesim var sanki; Kedilere de sorasým var “nerede size yemek veren o uzun boylu adam?” Kapalý demir kapýyý geçip, evin nemli taþ duvarlarýna dokunmadan mutfaðýna girip ot kavurasým var! Belki zeytinyaðý þiþesinde hâlâ bir miktar zeytinyaðý kalmýþtýr kim bilir. Yemek kokmayan evler yaþamazlar ya...
Yaþam bazen keskin bir ýslýk çalar ense kökümüzde, anlayamayýz bu sesin nereden geldiðini. Yaþamaya dair bir dolu þey vardýr yürek sepetlerimizde; coþkular, istençler, koþmalar ve sevmeler… Sahi yeterince zaman var mýdýr bütün bu iyi þeyler için?
Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
www.ascifok.com
Yaðmur hafiften çisildiyor, aðýr ve aðrýlý adýmlarla sürüklüyorum bu koca gövdemi. Gitmesem olmaz dediðim, hatta yürekten desteklediðim bir toplantýya yetiþmeye çalýþýyorum. Bel bölgemdeki istemsiz kasýlma ve sancýlarýn müsebbibi olan böbreðimdeki taþ ile konuþuyorum sürekli; “hadi sevgili kütle geldiðin gibi habersizce git benden lütfen.”
Taþlaþmýþ ya da kumullaþmýþ kütle, beni ne zaman terkedecek bilmiyorum, neredeyse bir hafta oldu misafirliði. Memleketimin daðlarýnda fazlaca mý koþturdum acaba çiçek ve ot topluyorum derken! Olacaðý varmýþ lakin, biriken mektuplar, yarým iþler, verilen sözler beni bekler…
Bekleyen bir þeyleri olmalý insanýn…
Þimþekler çakan sol böbreðimin izin verdiði anlýk soluk alýþlarýmdan birindeyim; Önünden her gün geçtiðim o evin ýssýzlýðýna gömülerek, bulunduðum yere çöküyorum. Çisildeyen yaðmurun yanaklarýma dokunuþu, içinde bulunduðum esrikliðime ilaç gibi… O eski taþ ev þimdi bomboþ. Demir parmaklýklý büyük kapýdan, kýþ yaðmurlarýyla devleþen zümrüt yeþili otlara iliþiyor gözüm, “dur” diyorum can yoldaþýma “dur hele biraz fotoðraf çekmeliyim…”
Otlarý deðil, hüznü çekesim var! Sahi hüznün duygusunu verebilir mi bu makine? “Bak yaðmur nasýl da gizem kokuyor.” Nerede bu evin sahibi, gelip görüyor mudur öte alemden kapýsýnýn önünü kaplayan ýsýrgan otlarýný, iðnelik ve ebegömeçlerini, þu kenardaki hardallarý? Geçen bahar hayattaydý oysa, gelip açýyordu bu demir kapýyý, geziniyordu bahçesinde, yaþýyordu taþ evinin odalarýnda… Sahibini yitirmiþ bu ev ile hasbihal edesim var sanki; Kedilere de sorasým var “nerede size yemek veren o uzun boylu adam?” Kapalý demir kapýyý geçip, evin nemli taþ duvarlarýna dokunmadan mutfaðýna girip ot kavurasým var! Belki zeytinyaðý þiþesinde hâlâ bir miktar zeytinyaðý kalmýþtýr kim bilir. Yemek kokmayan evler yaþamazlar ya...
Yaþam bazen keskin bir ýslýk çalar ense kökümüzde, anlayamayýz bu sesin nereden geldiðini. Yaþamaya dair bir dolu þey vardýr yürek sepetlerimizde; coþkular, istençler, koþmalar ve sevmeler… Sahi yeterince zaman var mýdýr bütün bu iyi þeyler için?
Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN
www.ascifok.com
"Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN" bütün yazýlarý için týklayýn...