Işık Teoman
Tetik Yaylası’nda görsel şölen
Sonbaharın son günleri, komÅŸu kapı Kütahya. Gerçekten Kütahya’yı komÅŸu kapısı yaptık. Kaç kez gittik bilmiyorum, onlarca olmuÅŸtur herhalde. Yıllar önce Kütahya denilince aklıma bozkırlar gelirdi nedense. DaÄŸlık, kıraç, yeÅŸili olmayan bir kent düşlerdim. Bir de hiçbir zaman Kütahya ve çevresine gitmedim, iÅŸim olmadı oralarda. Ne zaman ki, geziler baÅŸladı. Simav-Gölcük, Martlı Åželaleleri ve daha niceleri, yeÅŸili bırakın, yemyeÅŸil bir bölge. Doyamıyor insan doÄŸal güzelliklere.
Bir ay önce Murat Dağı’na bir yolcuk yaptık. Geç saatlerde ulaÅŸtık zirveye ve acı ama gerçek bugüne kadar hiç yaÅŸamadığımız bir olay ile karşı karşıya kaldık. Ormancılar bize ilk defa izin vermedi. Ormancılar demeyelim adına bir ormancı ÅŸefi, nedense direndi. O karanlıkta, o yorgunluÄŸun üzerine Ä°zmir’e geri döndük. Sabaha karşı evlerimizde olduk. Ama inat ettik, biz Murat Dağı’nda “Kamp kuracağız” diye. Öyle de oldu.
Engin Yavuz, engin deneyimini kullandı ve iki hafta sonra izinler alındı bölge müdüründen. Sabah erkenden buluÅŸtuk yola koyulduk. Börek, çörek yemeden doÄŸru Turgutlu, meÅŸhur çorbacıda karnımızı doyurduk sabahın köründe. Engin Yavuz, Turgutlu kasabasını iyi biliyor, memleketi, bir süre yaÅŸamış burada. Çorbaları içtikten sonra, Kula’ya, çarşı içinde her zamanki kahvehaneye acı Türk kahvesi içmeye. Bir süre çarşıda oyalandık el iÅŸi göz nuru emek isteyen ustaların çalışmalarını keyifle izledik. Yorgancısından, demircisine, bakırcısından kalaycısına kadar. Son ustalar ve artık bu meslekleri kimler yaÅŸatacak diye düşünüyoruz.
Bu sohbet eÅŸliÄŸinde Gediz’e ulaÅŸtık. Yemekten kanatlarımız çıkacak ama yine tavuk inciÄŸi satın aldık, yanına bir ÅŸiÅŸe rakı, canı çekenlere bira ve salata yapmak için malzeme. Artık yolculuÄŸun en keyifli bölümü baÅŸlıyor. Murat Dağı’na Gediz-AltıntaÅŸ üzerinden ulaşılıyor ve mesafe yaklaşık 30 kilometre. Çevre yemyeÅŸil, meÅŸe ve elma aÄŸaçları yol boyunca sıralanıp gidiyor. Hasat mevsimi sona erdiÄŸinden yol üzerinde canlıya rastlamak mümkün deÄŸil. Engin Yavuz anlatıyor Gediz nehrinin nereden doÄŸduÄŸunu ve Foça’ya kadar sürüp giden yolculuÄŸunu, ondan dinliyoruz yol boyunca…
Zirveye kadar irili ufaklı köylerden geçiyoruz. Canımızın çektiği ve beğendiğimiz köylerde durup çay içiyoruz ve dinleniyoruz. Çok da zorlanmadan 1450 metredeki ormanlık bölgeye ulaşıyoruz. Bölge müdürü eşi ve iki kızı ile birlikte yürüyüş yapıyor. Ayaküstü sohbetin ardından kamp alanına, sedir ağaçlarının bulunduğu cennet köşeye gidiyoruz.
Muhteşem bir görüntü. Önde sedir ağaçları arkada kızıl ve karaçamlar. Hiç tereddüt etmeden sedir ağaçlarının altını kamp alanı olarak belirliyoruz. Herkes kendine bir yer beğeniyor. Biz çadırları kurmaya başlarken, iki kangal yavrusu da bize eşlik ediyor. Hava kararmaya ve soğumaya başlıyor. Çevreden topladığımız çalı çırpılar ile kamp ateşini yakıyoruz. Gezimize ilk kez katılan Hürol Dağdelen rakılarımızı bardaklara doldurup servis yapıyor. Engin Yavuz her zaman olduğu gibi elleri cebinde keyif yapıyor.
Aykut Fırat ateşi hızlandırıyor ben tavukları terbiye edip ızgaraya hazır hale getiriyorum. Gecenin karanlığı üzerimize çöküyor, rakının dibini getiriyoruz. Bizimle birlikte kangal yavruları da karınlarını doyuruyor. Güzel ve keyifli sohbetlerin ardından uyku vakti. Çadırlarımıza çekilip uyku tulumlarının içine süzülüyoruz, sabaha kadar sessizliğin eşliğinde deliksiz bir uyku çekiyor herkes.
Sabah erkenden kalkan Aykut Fırat kamp ateÅŸini canlandırmış, çayı demlemiÅŸ benim iyi yürekli arkadaşım. Kampta bize resmen analık ediyor. Çay demliyor, kahvaltı hazırlıyor ve bizleri kuÅŸ gibi besliyor. Murat Dağı’nda bir gece geçirdiÄŸimiz Tetik Yaylası’nda geri dönüş zamanı gelip çatıyor. Kahvaltının ardından çadırlarımızı topluyoruz. Çevre gezisi yapıp fotoÄŸraflar çekiyoruz. Yavru kangallar peÅŸimizi bırakmıyor. YeÅŸil orman ve sararan yapraklı bitkiler, görsel şölen yaşıyoruz. Sonbaharın son demlerini Tetik Yaylası’nda geçiriyoruz.
Işık Teoman
isikteoman@gmail.com
Sonbaharın son günleri, komÅŸu kapı Kütahya. Gerçekten Kütahya’yı komÅŸu kapısı yaptık. Kaç kez gittik bilmiyorum, onlarca olmuÅŸtur herhalde. Yıllar önce Kütahya denilince aklıma bozkırlar gelirdi nedense. DaÄŸlık, kıraç, yeÅŸili olmayan bir kent düşlerdim. Bir de hiçbir zaman Kütahya ve çevresine gitmedim, iÅŸim olmadı oralarda. Ne zaman ki, geziler baÅŸladı. Simav-Gölcük, Martlı Åželaleleri ve daha niceleri, yeÅŸili bırakın, yemyeÅŸil bir bölge. Doyamıyor insan doÄŸal güzelliklere.
Bir ay önce Murat Dağı’na bir yolcuk yaptık. Geç saatlerde ulaÅŸtık zirveye ve acı ama gerçek bugüne kadar hiç yaÅŸamadığımız bir olay ile karşı karşıya kaldık. Ormancılar bize ilk defa izin vermedi. Ormancılar demeyelim adına bir ormancı ÅŸefi, nedense direndi. O karanlıkta, o yorgunluÄŸun üzerine Ä°zmir’e geri döndük. Sabaha karşı evlerimizde olduk. Ama inat ettik, biz Murat Dağı’nda “Kamp kuracağız” diye. Öyle de oldu.
Engin Yavuz, engin deneyimini kullandı ve iki hafta sonra izinler alındı bölge müdüründen. Sabah erkenden buluÅŸtuk yola koyulduk. Börek, çörek yemeden doÄŸru Turgutlu, meÅŸhur çorbacıda karnımızı doyurduk sabahın köründe. Engin Yavuz, Turgutlu kasabasını iyi biliyor, memleketi, bir süre yaÅŸamış burada. Çorbaları içtikten sonra, Kula’ya, çarşı içinde her zamanki kahvehaneye acı Türk kahvesi içmeye. Bir süre çarşıda oyalandık el iÅŸi göz nuru emek isteyen ustaların çalışmalarını keyifle izledik. Yorgancısından, demircisine, bakırcısından kalaycısına kadar. Son ustalar ve artık bu meslekleri kimler yaÅŸatacak diye düşünüyoruz.
Bu sohbet eÅŸliÄŸinde Gediz’e ulaÅŸtık. Yemekten kanatlarımız çıkacak ama yine tavuk inciÄŸi satın aldık, yanına bir ÅŸiÅŸe rakı, canı çekenlere bira ve salata yapmak için malzeme. Artık yolculuÄŸun en keyifli bölümü baÅŸlıyor. Murat Dağı’na Gediz-AltıntaÅŸ üzerinden ulaşılıyor ve mesafe yaklaşık 30 kilometre. Çevre yemyeÅŸil, meÅŸe ve elma aÄŸaçları yol boyunca sıralanıp gidiyor. Hasat mevsimi sona erdiÄŸinden yol üzerinde canlıya rastlamak mümkün deÄŸil. Engin Yavuz anlatıyor Gediz nehrinin nereden doÄŸduÄŸunu ve Foça’ya kadar sürüp giden yolculuÄŸunu, ondan dinliyoruz yol boyunca…
Zirveye kadar irili ufaklı köylerden geçiyoruz. Canımızın çektiği ve beğendiğimiz köylerde durup çay içiyoruz ve dinleniyoruz. Çok da zorlanmadan 1450 metredeki ormanlık bölgeye ulaşıyoruz. Bölge müdürü eşi ve iki kızı ile birlikte yürüyüş yapıyor. Ayaküstü sohbetin ardından kamp alanına, sedir ağaçlarının bulunduğu cennet köşeye gidiyoruz.
Muhteşem bir görüntü. Önde sedir ağaçları arkada kızıl ve karaçamlar. Hiç tereddüt etmeden sedir ağaçlarının altını kamp alanı olarak belirliyoruz. Herkes kendine bir yer beğeniyor. Biz çadırları kurmaya başlarken, iki kangal yavrusu da bize eşlik ediyor. Hava kararmaya ve soğumaya başlıyor. Çevreden topladığımız çalı çırpılar ile kamp ateşini yakıyoruz. Gezimize ilk kez katılan Hürol Dağdelen rakılarımızı bardaklara doldurup servis yapıyor. Engin Yavuz her zaman olduğu gibi elleri cebinde keyif yapıyor.
Aykut Fırat ateşi hızlandırıyor ben tavukları terbiye edip ızgaraya hazır hale getiriyorum. Gecenin karanlığı üzerimize çöküyor, rakının dibini getiriyoruz. Bizimle birlikte kangal yavruları da karınlarını doyuruyor. Güzel ve keyifli sohbetlerin ardından uyku vakti. Çadırlarımıza çekilip uyku tulumlarının içine süzülüyoruz, sabaha kadar sessizliğin eşliğinde deliksiz bir uyku çekiyor herkes.
Sabah erkenden kalkan Aykut Fırat kamp ateÅŸini canlandırmış, çayı demlemiÅŸ benim iyi yürekli arkadaşım. Kampta bize resmen analık ediyor. Çay demliyor, kahvaltı hazırlıyor ve bizleri kuÅŸ gibi besliyor. Murat Dağı’nda bir gece geçirdiÄŸimiz Tetik Yaylası’nda geri dönüş zamanı gelip çatıyor. Kahvaltının ardından çadırlarımızı topluyoruz. Çevre gezisi yapıp fotoÄŸraflar çekiyoruz. Yavru kangallar peÅŸimizi bırakmıyor. YeÅŸil orman ve sararan yapraklı bitkiler, görsel şölen yaşıyoruz. Sonbaharın son demlerini Tetik Yaylası’nda geçiriyoruz.
Işık Teoman
isikteoman@gmail.com
"Işık Teoman" bütün yazıları için tıklayın...