Ümit YILDIRIM
Hasretin Rengi Karanlýk
Geçmiþini hep baðrýnda, þiirlerinde taþýdý,
düþler yaptý yaralarýndan.
kana, acýlara bulandý dünya,
onulmaz yaralar açtý insanlýðýn baðrýnda,
unutulmasýn diye sözcüklerden koca bir anýt yaptý.
“çocuklarýn öldüðü yerlerde
en sessiz þeyler vatansýz kalýr”
Ülkesine doyamadan geçip gitti.
Hayata özlem duya duya þiire sarýldý.
Sýðýnaðý ile hasretlisi arasýnda
köprü oldu þiir.
Yýldýzlara sýðýna sýðýna ayakta kaldý.
Acýlar yürekten çekip gitmez.
Ýzlenmenin yarattýðý korku,
kaçýþýn yarattýðý baský, tedirginlik...
ruhunda, yaþamýnda silinmeyecek izler býraktý.
Baskýn korkusuyla yaþadý.
Þiddet boðazýný fena sýktý:
(Sesini kaybetti) gýrtlak felci.
Çaresizlik, korku, yalnýzlýk, umutsuzluk...
“Çiçeksiz
kalmýþ bahçývanýz biz,
Iþýyan bir yýldýzda durmuþ
Aðlýyoruz.”
Ömrünü “umutsuz aþk”ýna sýðýnarak tamamladý.
Onun ölüm haberiyle bir kez daha yýkýldý.
Ýlk aþkýna kavuþamadan,
Onun hayaliyle ömrü boyunca yaþayan,
baþka bir hayatý bilmeyen…
Bir kez daha,
bin kez daha acýlara boðuldu:
Sürgün yola, sýðýnaða, küle,
sürgün, acýlara, yalnýzlýklara,
sürgün þiire, sözcüklere, imgelere,
sürgün, yurdunu özlemeye.
Baþka bir toplumda yabancý;
harflerine, sözcüklerine, ulaþýlmaz yýldýzlara
sýðýndý umutsuzca.
Beklediði bir gelecek yoktu ölümden baþka.
Annesinin ölümü de onu iyice yalnýzlýða itti.
Sýðýnaðý þiirdir, baþka bir þey deðil.
Aðlayan zamanýn içinde
Bir yeryüzü kovulmuþu.
Ümit YILDIRIM
"Ümit YILDIRIM" bütün yazýlarý için týklayýn...
Geçmiþini hep baðrýnda, þiirlerinde taþýdý,
düþler yaptý yaralarýndan.
kana, acýlara bulandý dünya,
onulmaz yaralar açtý insanlýðýn baðrýnda,
unutulmasýn diye sözcüklerden koca bir anýt yaptý.
“çocuklarýn öldüðü yerlerde
en sessiz þeyler vatansýz kalýr”
Ülkesine doyamadan geçip gitti.
Hayata özlem duya duya þiire sarýldý.
Sýðýnaðý ile hasretlisi arasýnda
köprü oldu þiir.
Yýldýzlara sýðýna sýðýna ayakta kaldý.
Acýlar yürekten çekip gitmez.
Ýzlenmenin yarattýðý korku,
kaçýþýn yarattýðý baský, tedirginlik...
ruhunda, yaþamýnda silinmeyecek izler býraktý.
Baskýn korkusuyla yaþadý.
Þiddet boðazýný fena sýktý:
(Sesini kaybetti) gýrtlak felci.
Çaresizlik, korku, yalnýzlýk, umutsuzluk...
“Çiçeksiz
kalmýþ bahçývanýz biz,
Iþýyan bir yýldýzda durmuþ
Aðlýyoruz.”
Ömrünü “umutsuz aþk”ýna sýðýnarak tamamladý.
Onun ölüm haberiyle bir kez daha yýkýldý.
Ýlk aþkýna kavuþamadan,
Onun hayaliyle ömrü boyunca yaþayan,
baþka bir hayatý bilmeyen…
Bir kez daha,
bin kez daha acýlara boðuldu:
Sürgün yola, sýðýnaða, küle,
sürgün, acýlara, yalnýzlýklara,
sürgün þiire, sözcüklere, imgelere,
sürgün, yurdunu özlemeye.
Baþka bir toplumda yabancý;
harflerine, sözcüklerine, ulaþýlmaz yýldýzlara
sýðýndý umutsuzca.
Beklediði bir gelecek yoktu ölümden baþka.
Annesinin ölümü de onu iyice yalnýzlýða itti.
Sýðýnaðý þiirdir, baþka bir þey deðil.
Aðlayan zamanýn içinde
Bir yeryüzü kovulmuþu.
Ümit YILDIRIM
"Ümit YILDIRIM" bütün yazýlarý için týklayýn...