Zeynep KASAP
GÜNAYDIN
Bu sabah erkenden uyandým. "Kalk Zeynep" dedim, "Yat yat nereye kadar?" Moralim bozuk olunca, caným bir þeye sýkýlmýþsa uyur uyanýr yatarým. Annem anlardý... Anlamasýn diye bazen, "Baþým aðrýyor" diye yalan söylerdim. Yine de anlardý. Belki de hissederdi. "Hadi gel, þuraya gidelim" derdi, kendi caný istemiþ gibi. Ona "Hayýr" demeyeceðimi, geberiyor olsam onun için kalkacaðýmý bilirdi. Keza çocuklarý için o da hep öyleydi. Fazla düþünürsem olmaz, ani bir kararla yataktan fýrlayýp hýzlýca hazýrlandým. Pratik oluþum annemden geliyor.
Sahile gideceðim. Bütün yeni doðuþlarý karþýlamak için, martýlara, serçelere, kargalara, gelip geçen yelkenlilere "Günaydýn" demek için. Caddeye kadar çok hýzlý yürümüþüm. Çocukluðumdan, babamdan bana hediye bu. Ýyi mi kötü mü bilmiyorum ama, “Hediyenin iyisi kötüsü yoktur” derler. Neyse, yaya geçidinde durdum, bekliyorum. Yollarda insan yok, tüm arabalar caddede. Üstelik hepsi sanki yarýþ pistinde. Kimsenin durduðu yok. Yaz olsa illa bir yol veren olur. Kýþýn gözükmüyoruz. Baktým olmayacak sonunda attým kendimi caddenin ortasýna. Zorunlu olarak durdular, ölürsem cezalýlar. Biri ani fren yapmak zorunda kaldý.
Annemle erkek kardeþimi görmeye Hollanda'ya ilk gidiþimizi hatýrladým. Yolda yürürken, daha biz yolun kenarýna bile gelmeden bütün arabalar bizi fark edip durmuþtu. Bizim için durduklarýný epey geç anlamýþtýk. Çünkü alýþýk deðiliz böyle durumlara. Oysa üstümüze doðru sürseler hiç þaþýrmazdýk. Üstelik caddeden geçmeyecektik ama onlar geçeceðimizi sanýp durmuþlardý. Ayýp olmasýn diye geçmiþtik. "Aferin helal olsun, bak nasýl gördüler, nasýl durdular" demiþti annem. Utansýn bizimkiler! Gülümsedim bak yine aklýma gelince. Hemen peþinden gelir illa hüzün.
"Düþünme" demek kolay, yaya geçidinde bile annem var. Moda sahile gidiyorum, bütün baþlangýçlarý ve bütün bitiþleri hatýrlatan yer. Sahilde gezinen anneler, çocukluk, gençlik ve yitip giden nice dost, nice þairler...
Belki de þimdi bir martýsýn sen, yelkenli geçiyor bak en sevdiðin. Hadi, hadi yeni bir baþlangýç için, uç uç peþine... ama sen, beni yine de unutma.
Unutma Annem...
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...
Bu sabah erkenden uyandým. "Kalk Zeynep" dedim, "Yat yat nereye kadar?" Moralim bozuk olunca, caným bir þeye sýkýlmýþsa uyur uyanýr yatarým. Annem anlardý... Anlamasýn diye bazen, "Baþým aðrýyor" diye yalan söylerdim. Yine de anlardý. Belki de hissederdi. "Hadi gel, þuraya gidelim" derdi, kendi caný istemiþ gibi. Ona "Hayýr" demeyeceðimi, geberiyor olsam onun için kalkacaðýmý bilirdi. Keza çocuklarý için o da hep öyleydi. Fazla düþünürsem olmaz, ani bir kararla yataktan fýrlayýp hýzlýca hazýrlandým. Pratik oluþum annemden geliyor.
Sahile gideceðim. Bütün yeni doðuþlarý karþýlamak için, martýlara, serçelere, kargalara, gelip geçen yelkenlilere "Günaydýn" demek için. Caddeye kadar çok hýzlý yürümüþüm. Çocukluðumdan, babamdan bana hediye bu. Ýyi mi kötü mü bilmiyorum ama, “Hediyenin iyisi kötüsü yoktur” derler. Neyse, yaya geçidinde durdum, bekliyorum. Yollarda insan yok, tüm arabalar caddede. Üstelik hepsi sanki yarýþ pistinde. Kimsenin durduðu yok. Yaz olsa illa bir yol veren olur. Kýþýn gözükmüyoruz. Baktým olmayacak sonunda attým kendimi caddenin ortasýna. Zorunlu olarak durdular, ölürsem cezalýlar. Biri ani fren yapmak zorunda kaldý.
Annemle erkek kardeþimi görmeye Hollanda'ya ilk gidiþimizi hatýrladým. Yolda yürürken, daha biz yolun kenarýna bile gelmeden bütün arabalar bizi fark edip durmuþtu. Bizim için durduklarýný epey geç anlamýþtýk. Çünkü alýþýk deðiliz böyle durumlara. Oysa üstümüze doðru sürseler hiç þaþýrmazdýk. Üstelik caddeden geçmeyecektik ama onlar geçeceðimizi sanýp durmuþlardý. Ayýp olmasýn diye geçmiþtik. "Aferin helal olsun, bak nasýl gördüler, nasýl durdular" demiþti annem. Utansýn bizimkiler! Gülümsedim bak yine aklýma gelince. Hemen peþinden gelir illa hüzün.
"Düþünme" demek kolay, yaya geçidinde bile annem var. Moda sahile gidiyorum, bütün baþlangýçlarý ve bütün bitiþleri hatýrlatan yer. Sahilde gezinen anneler, çocukluk, gençlik ve yitip giden nice dost, nice þairler...
Belki de þimdi bir martýsýn sen, yelkenli geçiyor bak en sevdiðin. Hadi, hadi yeni bir baþlangýç için, uç uç peþine... ama sen, beni yine de unutma.
Unutma Annem...
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...