Zeynep KASAP
“BEN DÜNYANIN EN KÖTÜ AÞIÐI OLABÝLÝRÝM”
Nihayet, Marmaray'a yetiþiyorum. Henüz gelmiþ perona. Kapýlar açýlýyor, bir bakýyorum benim gireceðim vagonun kapýsýnýn önünde bir kapý daha. Ýri yarý izbandut gibi iki genç. Sahi izbandut ne demek? Görünüþü ve davranýþý ile korku veren iri yarý adam. Yok caným o kadar da korkunç deðil.. Ýki kiþi bir olmuþ omuz omuza verip kalkan yapmýþlar, kapýdan içeri sanki kimse girmesin diye. Dur bakalým daha beni tanýmýyorlar. Bakmasýnlar öyle mini mini durduðuma. Ferhat’ýn Þirin için daðlarý deldiði gibi bende bu dað gibi görünen gövdeleri yarmaya niyetliyim. Adýmlarýmý peþ peþe ona göre atýyorum. "Kapýnýn önünü biraz açsanýz..." Duymamazlýða verdiler önce. Sesimin kenarýnda biraz sinir biraz alýnma var. Biri, pek de istemeyerek çekiliyor kenara. Öteki hala yerli yerinde. Daracýk alandan geçip karþý sýrada boþ olan koltuklardan birine oturuyorum. Tadým kaçtý bir kere! Gel de kitap oku, gel de insanlarý gözlemle, gel de hayal kur, gel de yaz, gel de düþün... Bu düþüncesiz insanlar, neye benziyor? Yüzlerine bakýyorum... Ýzbandut gibi deðillerse de, sessizce sohbet eden iki boylu boslu genç. Konuþurken arada bir birbirlerine tebessüm ediyorlar. En azýndan bazýlarý gibi yüksek sesle baðýra çaðýra konuþmuyorlar. Bu arada, bana zoraki yol veren tekrar dayanmýþ kapýya. Düþüncelere dalacakken birden vagonda bir müzik sesi yükseliyor. Aklým çýkacaktý az daha. Kafamý çevirdiðim anda, az önceki gençlerden birinin þarký söylediðini görüyorum. Þaþkýnlýðým artýyor. Hangi ara o müzik aletlerini ortaya çýkardýnýz siz? Kaþla göz arasý ne zaman hazýrlanýp ne zaman baþladýnýz o þarkýya? Þarkýya eþlik etmemek için zor tutuyorum kendimi.
“Ben dünyanýn en kötü aþýðý olabilirim." Söyleyemem, çünkü onlara kýzgýným. Ama bu kadar güzel ses mi olur? Sesine duyguyu katmýþ, belli ki çokça da çalýþmýþ, yetenek ve emek var, ritim var, her þey tamam. Baþka zaman olsa hiç düþünmeden bir onluk verirdim. Ama yok öyle yaðma! Anlasýnlar onlara kýzdýðýmý, hatalarýný bilsinler. Beþ, on liraya bazýlarý çok der. Akþama kadar, þu kadar kiþiden þu kadar bozukluk toplasa... Bizim milletin en sevdiði þey toplama. Adam topla, laf topla, milletin kazancýný topla... Hep hesap kitap. Tanrý bile lanet etmiþ hesap kitap yapana. Ama kulun iþi ne? Kimi akrabalarým bana savruk der, halt etmiþler. Þu þarký için bir konsere gitsem, kaç katýný vereceðim? Bunu düþünmezler. Orada tek bir þarký dinlemeyeceksin, daha fazlasý var ama olsun. Burada ben de, biraz hesap kitap yapmýþ olabilirim. Eh olacak o kadar, caným sað olsun. Ama emek var kardeþim emek. Neyse ki onu az çok biliyoruz. Emeði, alýn terini destekleyeceksin; iþini iyi yapaný salt alkýþ tutmaktan öteye gideceksin. Bu adam, bu iþiyle karnýný doyuramazsa ne olacak? Bir yetenek daha heba olup gidecek. Bir insan daha küsecek. Sende bu kadar ucuza enfes bir müzik dinlemeyeceksin. Kolay mý bu pahalýlýkta karnýný zor doyururken konsere oraya buraya gitmek.
Þarký bitmek üzere ben direniyorum. Tükürdüðümü yalayamam. Ne demek? Söylediði sözden benliðini küçülterek geri dönmek. Benlikmiþ, þýmarýklýk seninkisi. Kendini þu an üstün görme deðil de ne? Ben, böyle kendi kendimle konuþurken þarký da heba oldu gitti. Bir kiþi bile elini cebine atmadý, desteklemedi emeði. Takdir etmedi, teþekkür etmedi. Çocuklar sessizce baþlarý eðik çekti gitti. Bütün bunlarýn sorumlusuymuþum gibi hissettim bir anda. Sadece günümü deðil gecemi de berbat etti bu veletler. Gel de bu gece uyu. Bu çocuklara tekrar rastlayýp iki, hatta dört onluk vermezsem bu vicdan azabýndan kurtulamamam. Eh ne demiþler, "Öfkeyle kalkan zararla oturur." Bu da benim bugünkü zararým…
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...
Nihayet, Marmaray'a yetiþiyorum. Henüz gelmiþ perona. Kapýlar açýlýyor, bir bakýyorum benim gireceðim vagonun kapýsýnýn önünde bir kapý daha. Ýri yarý izbandut gibi iki genç. Sahi izbandut ne demek? Görünüþü ve davranýþý ile korku veren iri yarý adam. Yok caným o kadar da korkunç deðil.. Ýki kiþi bir olmuþ omuz omuza verip kalkan yapmýþlar, kapýdan içeri sanki kimse girmesin diye. Dur bakalým daha beni tanýmýyorlar. Bakmasýnlar öyle mini mini durduðuma. Ferhat’ýn Þirin için daðlarý deldiði gibi bende bu dað gibi görünen gövdeleri yarmaya niyetliyim. Adýmlarýmý peþ peþe ona göre atýyorum. "Kapýnýn önünü biraz açsanýz..." Duymamazlýða verdiler önce. Sesimin kenarýnda biraz sinir biraz alýnma var. Biri, pek de istemeyerek çekiliyor kenara. Öteki hala yerli yerinde. Daracýk alandan geçip karþý sýrada boþ olan koltuklardan birine oturuyorum. Tadým kaçtý bir kere! Gel de kitap oku, gel de insanlarý gözlemle, gel de hayal kur, gel de yaz, gel de düþün... Bu düþüncesiz insanlar, neye benziyor? Yüzlerine bakýyorum... Ýzbandut gibi deðillerse de, sessizce sohbet eden iki boylu boslu genç. Konuþurken arada bir birbirlerine tebessüm ediyorlar. En azýndan bazýlarý gibi yüksek sesle baðýra çaðýra konuþmuyorlar. Bu arada, bana zoraki yol veren tekrar dayanmýþ kapýya. Düþüncelere dalacakken birden vagonda bir müzik sesi yükseliyor. Aklým çýkacaktý az daha. Kafamý çevirdiðim anda, az önceki gençlerden birinin þarký söylediðini görüyorum. Þaþkýnlýðým artýyor. Hangi ara o müzik aletlerini ortaya çýkardýnýz siz? Kaþla göz arasý ne zaman hazýrlanýp ne zaman baþladýnýz o þarkýya? Þarkýya eþlik etmemek için zor tutuyorum kendimi.
“Ben dünyanýn en kötü aþýðý olabilirim." Söyleyemem, çünkü onlara kýzgýným. Ama bu kadar güzel ses mi olur? Sesine duyguyu katmýþ, belli ki çokça da çalýþmýþ, yetenek ve emek var, ritim var, her þey tamam. Baþka zaman olsa hiç düþünmeden bir onluk verirdim. Ama yok öyle yaðma! Anlasýnlar onlara kýzdýðýmý, hatalarýný bilsinler. Beþ, on liraya bazýlarý çok der. Akþama kadar, þu kadar kiþiden þu kadar bozukluk toplasa... Bizim milletin en sevdiði þey toplama. Adam topla, laf topla, milletin kazancýný topla... Hep hesap kitap. Tanrý bile lanet etmiþ hesap kitap yapana. Ama kulun iþi ne? Kimi akrabalarým bana savruk der, halt etmiþler. Þu þarký için bir konsere gitsem, kaç katýný vereceðim? Bunu düþünmezler. Orada tek bir þarký dinlemeyeceksin, daha fazlasý var ama olsun. Burada ben de, biraz hesap kitap yapmýþ olabilirim. Eh olacak o kadar, caným sað olsun. Ama emek var kardeþim emek. Neyse ki onu az çok biliyoruz. Emeði, alýn terini destekleyeceksin; iþini iyi yapaný salt alkýþ tutmaktan öteye gideceksin. Bu adam, bu iþiyle karnýný doyuramazsa ne olacak? Bir yetenek daha heba olup gidecek. Bir insan daha küsecek. Sende bu kadar ucuza enfes bir müzik dinlemeyeceksin. Kolay mý bu pahalýlýkta karnýný zor doyururken konsere oraya buraya gitmek.
Þarký bitmek üzere ben direniyorum. Tükürdüðümü yalayamam. Ne demek? Söylediði sözden benliðini küçülterek geri dönmek. Benlikmiþ, þýmarýklýk seninkisi. Kendini þu an üstün görme deðil de ne? Ben, böyle kendi kendimle konuþurken þarký da heba oldu gitti. Bir kiþi bile elini cebine atmadý, desteklemedi emeði. Takdir etmedi, teþekkür etmedi. Çocuklar sessizce baþlarý eðik çekti gitti. Bütün bunlarýn sorumlusuymuþum gibi hissettim bir anda. Sadece günümü deðil gecemi de berbat etti bu veletler. Gel de bu gece uyu. Bu çocuklara tekrar rastlayýp iki, hatta dört onluk vermezsem bu vicdan azabýndan kurtulamamam. Eh ne demiþler, "Öfkeyle kalkan zararla oturur." Bu da benim bugünkü zararým…
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...