Zeynep KASAP
YENÝLE BENÝ YENÝDEN
“Güneþ tepelerin üzerinden kayboldu” diyerek baþlamak isterdim bu yazýya. Ne yazýk ki karþýmda artýk tepeler yok... Hep AVM’ler ve koca koca plazalar var. Güneþ ise, betonlar arasýnda kayýp.
Kýþ geliyor ama ondan önce sýra sonbaharda. Ýlk yaðmurlar geldi bile. Ýlk yaðmurlarla birlikte ilk yazýlar yazýldý. Son yýllarýn tekrarý. Dört bir yandan baþladý sonbahar sevmeyenler korosu.
Sonbahar depresyonu tetikliyor. Sonbahar geldi aman depresyona dikkat! Sonbahar yorgunluðunu üzerinizden atmak için bol bol su için. Aþýrý uyuyabilirsin, çok yiyebilirsin ya da iþtahsýz olabilirsin. Belki hiç su içmek bile istemeyebilirsin. Sakýn sorma “Neden?” diye, iþte suçlu orada. Kovun gitsin sonbahar...
Manþet atmýþ gazetenin biri, demeç vermiþ belediyesi. Sonbahar temizliði baþlamýþ. “Durun!” diye haykýrýyorum. Býrakýn o yapraðý. Durun daha yeni geldi….
Vatandaþ soluðu aktarlarda almýþ. Hastalýðýn baþ suçlusu yaklaþmýþ. Hani çaðýrmayaydý düþünmeyeydi hani çekmeseydi kendine. Hani dün söylem böyleydi?
Oysa, ne güzel bir öyküdür sonbahar. Yeni bir baþlangýca hazýrlýktýr. “Zaman akýp gidiyor tadýný çýkar” demektir. Sonbahar, “Bahara çiçek çiçek açacaksýn dinlen, hazýrlan” demektir.
Bir zamanlar, tazelenmek canlanmak silkelenmek sabahlarý daha dinç uyanmak, daha enerjik olmak demekti sonbahar. Çað atladýk çok bilgilendik. Her þeye daha gelmeden çözümümüz ve tedbirimiz var. Bitmiyor isteklerimiz, aþklarýmýz sürmüyor, sürmüyor acýlarýmýz ya da sevinçlerimiz. Çarçabuk büyüyor çiçeklerimiz, domateslerimiz, ineklerimiz. Beklemeye, sevmeye ve hissetmeye tahammülümüz yok. Yavaþlýða tahammülümüz yok. Mutlu olma nedenlerimiz git gide azalýyor. Sürekli her þeyi eleþtiren ve hiçbir þeyi sevmeyen huysuz mutsuz bireyler olduk. Sürekli konuþuyoruz. Dinlemiyoruz izlemiyoruz hissetmiyoruz. Sevemiyoruz. Sýcaða söylenip soðuða sövüyoruz.
Mevsimler kýrgýn artýk bize. Ne yaz mutlu geliyor ne sonbahar ne de kýþ. Geldikleri gibi gidiyorlar hýzlýca. Ne kar görebiliyoruz ne yaz. Kýrgýn yer ve gök bize.
Baharýn geliþini çok sevenler bilmiyorlar, gelmesi için bir süreliðine gitmesi gerektiðini. Yükselsin her köþe baþýndan bir ses: “Ben seni çok sevdim Sonbahar...”
Hoþ geldin. Yenile beni, yeniden. Sýrayla gelir mevsimler. Sýrayla söylüyorum þarkýlarýmý: “Ben seni çok sevdim Sonbahar...”
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...
“Güneþ tepelerin üzerinden kayboldu” diyerek baþlamak isterdim bu yazýya. Ne yazýk ki karþýmda artýk tepeler yok... Hep AVM’ler ve koca koca plazalar var. Güneþ ise, betonlar arasýnda kayýp.
Kýþ geliyor ama ondan önce sýra sonbaharda. Ýlk yaðmurlar geldi bile. Ýlk yaðmurlarla birlikte ilk yazýlar yazýldý. Son yýllarýn tekrarý. Dört bir yandan baþladý sonbahar sevmeyenler korosu.
Sonbahar depresyonu tetikliyor. Sonbahar geldi aman depresyona dikkat! Sonbahar yorgunluðunu üzerinizden atmak için bol bol su için. Aþýrý uyuyabilirsin, çok yiyebilirsin ya da iþtahsýz olabilirsin. Belki hiç su içmek bile istemeyebilirsin. Sakýn sorma “Neden?” diye, iþte suçlu orada. Kovun gitsin sonbahar...
Manþet atmýþ gazetenin biri, demeç vermiþ belediyesi. Sonbahar temizliði baþlamýþ. “Durun!” diye haykýrýyorum. Býrakýn o yapraðý. Durun daha yeni geldi….
Vatandaþ soluðu aktarlarda almýþ. Hastalýðýn baþ suçlusu yaklaþmýþ. Hani çaðýrmayaydý düþünmeyeydi hani çekmeseydi kendine. Hani dün söylem böyleydi?
Oysa, ne güzel bir öyküdür sonbahar. Yeni bir baþlangýca hazýrlýktýr. “Zaman akýp gidiyor tadýný çýkar” demektir. Sonbahar, “Bahara çiçek çiçek açacaksýn dinlen, hazýrlan” demektir.
Bir zamanlar, tazelenmek canlanmak silkelenmek sabahlarý daha dinç uyanmak, daha enerjik olmak demekti sonbahar. Çað atladýk çok bilgilendik. Her þeye daha gelmeden çözümümüz ve tedbirimiz var. Bitmiyor isteklerimiz, aþklarýmýz sürmüyor, sürmüyor acýlarýmýz ya da sevinçlerimiz. Çarçabuk büyüyor çiçeklerimiz, domateslerimiz, ineklerimiz. Beklemeye, sevmeye ve hissetmeye tahammülümüz yok. Yavaþlýða tahammülümüz yok. Mutlu olma nedenlerimiz git gide azalýyor. Sürekli her þeyi eleþtiren ve hiçbir þeyi sevmeyen huysuz mutsuz bireyler olduk. Sürekli konuþuyoruz. Dinlemiyoruz izlemiyoruz hissetmiyoruz. Sevemiyoruz. Sýcaða söylenip soðuða sövüyoruz.
Mevsimler kýrgýn artýk bize. Ne yaz mutlu geliyor ne sonbahar ne de kýþ. Geldikleri gibi gidiyorlar hýzlýca. Ne kar görebiliyoruz ne yaz. Kýrgýn yer ve gök bize.
Baharýn geliþini çok sevenler bilmiyorlar, gelmesi için bir süreliðine gitmesi gerektiðini. Yükselsin her köþe baþýndan bir ses: “Ben seni çok sevdim Sonbahar...”
Hoþ geldin. Yenile beni, yeniden. Sýrayla gelir mevsimler. Sýrayla söylüyorum þarkýlarýmý: “Ben seni çok sevdim Sonbahar...”
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...