Zeynep KASAP
ALLAH KORKUSU
Boþuna mý aldým marketten bunlara bunca þeyi? Salamý, sosisi, konservesini?
Ben hayatta yemem, hepsi iþlenmiþ gýda. Topraðý iþlemeyi býraktýlar, gýdalarý iþleyip duruyorlar. Hazýr tuhaf mamalarý yiye yiye hayvanlar bile garipleþti, miskinleþti. Yerlerinden kalkmýyorlar. Yesinler içsinler yatsýnlar, baþka iþleri yok. Her þey her an ayaklarýnýn dibinde. Öyle ki bazen, yemek yemek için bile hareket göstermiyorlar. Bak þuna, getirdiðim mamalara bakmadý bile. Ýstifini bozmadan gözlerini usulca çekti benden. Ne oldu o enerjik hallerinize? Bunlar ya çok aç ya da çok toklar. Ya da baþka mama istiyorlar. Aslýnda ben biliyordum aldýðým yiyeceklere tenezzül etmeyeceklerini. Can korkusu iþte, yanýmda bulunsun istedim.
Eskiden köpeklerden korkmazdým. Validebað‘da saldýrýya uðradýðýmýz günden beri durum deðiþti. Köpek havlamasý duysam aklým gider. Yine kendimi unuttum galiba, durmadan konuþtum durdum. Kuþlar gibiyim... Konuþ konuþ nereye kadar, arada bir sus ve karþýndakini dinle. Neler anlatacak sana yer gök, bu canlar ve doða. “Kuþlar gibiyim” diyorsun ama onlarýn çeyreði etmezsin. Bak, biri öterken biri susuyor. Bazen neþeyle hepsi birden güler gibi þakýyor. Belki onlar da bana gülüyor, benim dedikodumu yapýyordur.
Kuþlar çok, çam aðaçlarý nasýl dolu bilsen. Çeþit çeþit, ses baþka, ötüþ baþka... Aðaçlar ve kuþlar mutlu burada. Sana biraz daha yakýn olunca, ben de mutluyum. Rüzgâr, aðaçlarýn dallarýndan sýyrýlarak sevgiyle okþuyor tenimi. Her yer senin sevdiðin gibi yemyeþil. Her gün içindesin yeþilin, kuþ seslerinin. Sen de mutlusundur umarým, sýrf bu yüzden. Çünkü, çok þükür topraða olmasa da ölülere saygýlýyýz. Ýnþaat makinalarý, cümle beton yýðýnlarý giremiyor buralara...
Ýnsanlar bazen gerçekten Allahtan korkuyorlar. Saygýlýyýz yaþayanlara deðilse de ölülerimize. Kutsallarýmýz var... Toprak. Kutsalýmýz. Ama, bazen. Bazý yerlerde...
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...
Boþuna mý aldým marketten bunlara bunca þeyi? Salamý, sosisi, konservesini?
Ben hayatta yemem, hepsi iþlenmiþ gýda. Topraðý iþlemeyi býraktýlar, gýdalarý iþleyip duruyorlar. Hazýr tuhaf mamalarý yiye yiye hayvanlar bile garipleþti, miskinleþti. Yerlerinden kalkmýyorlar. Yesinler içsinler yatsýnlar, baþka iþleri yok. Her þey her an ayaklarýnýn dibinde. Öyle ki bazen, yemek yemek için bile hareket göstermiyorlar. Bak þuna, getirdiðim mamalara bakmadý bile. Ýstifini bozmadan gözlerini usulca çekti benden. Ne oldu o enerjik hallerinize? Bunlar ya çok aç ya da çok toklar. Ya da baþka mama istiyorlar. Aslýnda ben biliyordum aldýðým yiyeceklere tenezzül etmeyeceklerini. Can korkusu iþte, yanýmda bulunsun istedim.
Eskiden köpeklerden korkmazdým. Validebað‘da saldýrýya uðradýðýmýz günden beri durum deðiþti. Köpek havlamasý duysam aklým gider. Yine kendimi unuttum galiba, durmadan konuþtum durdum. Kuþlar gibiyim... Konuþ konuþ nereye kadar, arada bir sus ve karþýndakini dinle. Neler anlatacak sana yer gök, bu canlar ve doða. “Kuþlar gibiyim” diyorsun ama onlarýn çeyreði etmezsin. Bak, biri öterken biri susuyor. Bazen neþeyle hepsi birden güler gibi þakýyor. Belki onlar da bana gülüyor, benim dedikodumu yapýyordur.
Kuþlar çok, çam aðaçlarý nasýl dolu bilsen. Çeþit çeþit, ses baþka, ötüþ baþka... Aðaçlar ve kuþlar mutlu burada. Sana biraz daha yakýn olunca, ben de mutluyum. Rüzgâr, aðaçlarýn dallarýndan sýyrýlarak sevgiyle okþuyor tenimi. Her yer senin sevdiðin gibi yemyeþil. Her gün içindesin yeþilin, kuþ seslerinin. Sen de mutlusundur umarým, sýrf bu yüzden. Çünkü, çok þükür topraða olmasa da ölülere saygýlýyýz. Ýnþaat makinalarý, cümle beton yýðýnlarý giremiyor buralara...
Ýnsanlar bazen gerçekten Allahtan korkuyorlar. Saygýlýyýz yaþayanlara deðilse de ölülerimize. Kutsallarýmýz var... Toprak. Kutsalýmýz. Ama, bazen. Bazý yerlerde...
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...