Zeynep KASAP
ANNE POÐAÇASI
Küçük valizimi hazýrladým. Birkaç kat çamaþýr, terlik, pijama, kolonya, ýslak mendil, bisküvi, su, bir kitap, bir defter. Kitap ve defter... Yazamayacak, okuyamayacak olsam bile illa girecekler o valize.
Evi süpürdüm topladým, üç dört çeþit yemek yapýp güzelce kaplara alýp dolaba kaldýrdým. Markete gittim, süt aldým. Üþenmedim, yolumu uzatýp yufkacýya uðradým; beþ tane de yufka aldým. Marketteki hazýr yufkalar kazýk gibi oluyor. Sert, tatsýz tuzsuz. Ben yokken yesinler diye anne poðaçasý yaptým. Çünkü, annem poðaçasý artýk yok. Börekle ikisini fýrýna verdim, o piþerken irmik tatlýsý yaptým. Sütlü bisküvili üstü bol cevizli. Hep yaptýðýn gibi... Sen öyle mi severdin, yoksa biz öyle seviyorduk diye miydi? “Boðazýnýzdan kýsmayýn baþka þeylerden kýsýn” sözünü kucaðýmda taþýyorum. Hayat pahalý evet ama, ceviz alýyorsam eve gereksiz hiçbir þey almýyorum. Böreðin bir kýsmý buzluða, birazý dolap rafýna. Hastaneden çýkýnca misafir yer, çýkamazsak yine gelir yer. Kimse gelmezse, evde çoluk çocuk bizimkiler yer. Eski günlerden anlatýrken þaþardým gülerdim sana. Dokuz aylýk karný burnunda gece hastaneye gidecek, kalp ameliyatý olacak; sabah hemen geçmiþ mutfaða hazýrlýða. Sepette kirli býrakmaz, lavaboda bulaþýk zaten hiç kalmaz. Mis gibi olur her bir yer, sancýsý tutmadan her bir iþi halleder. Can çýkar huy çýkmaz, anne alemsin valla. Sen canýný düþünsene kim yaparsa yapsýn, þimdi kendini düþün biraz. “Huy iþte...” derdin, anlamazdým.
Es kaza aynada karþýlaþýnca kendimle, ne çok benzemiþim gülerken hayret ederken sana. Bütün çamaþýrlarý yýkadým astým, gidene kadar kurusun. Ütüler bitsin, banyo son kez temizlensin.
Ne kalp ameliyatýna giriyorum ne doðuma. Altý üstü bir buçuk iki saatlik küçük bir operasyonmuþ, sen varken yýllar yýlý korkup kaçtýðým. Yalan yok hâlâ korkuyorum, onda bir deðiþme yok. Ama her þey hazýr. Ben hazýrým. Hazýrým anne, istemeye istemeye. Anne bak! Sen olmuþum sanki, kim bilir belki de hiç ummazdýn ama…
“Can çýkar huy çýkmaz” derdin hep, artýk anladým…
Can çýkar huy dolaþýr Anne. Pay pay, en sevdiklerinde….
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...
Küçük valizimi hazýrladým. Birkaç kat çamaþýr, terlik, pijama, kolonya, ýslak mendil, bisküvi, su, bir kitap, bir defter. Kitap ve defter... Yazamayacak, okuyamayacak olsam bile illa girecekler o valize.
Evi süpürdüm topladým, üç dört çeþit yemek yapýp güzelce kaplara alýp dolaba kaldýrdým. Markete gittim, süt aldým. Üþenmedim, yolumu uzatýp yufkacýya uðradým; beþ tane de yufka aldým. Marketteki hazýr yufkalar kazýk gibi oluyor. Sert, tatsýz tuzsuz. Ben yokken yesinler diye anne poðaçasý yaptým. Çünkü, annem poðaçasý artýk yok. Börekle ikisini fýrýna verdim, o piþerken irmik tatlýsý yaptým. Sütlü bisküvili üstü bol cevizli. Hep yaptýðýn gibi... Sen öyle mi severdin, yoksa biz öyle seviyorduk diye miydi? “Boðazýnýzdan kýsmayýn baþka þeylerden kýsýn” sözünü kucaðýmda taþýyorum. Hayat pahalý evet ama, ceviz alýyorsam eve gereksiz hiçbir þey almýyorum. Böreðin bir kýsmý buzluða, birazý dolap rafýna. Hastaneden çýkýnca misafir yer, çýkamazsak yine gelir yer. Kimse gelmezse, evde çoluk çocuk bizimkiler yer. Eski günlerden anlatýrken þaþardým gülerdim sana. Dokuz aylýk karný burnunda gece hastaneye gidecek, kalp ameliyatý olacak; sabah hemen geçmiþ mutfaða hazýrlýða. Sepette kirli býrakmaz, lavaboda bulaþýk zaten hiç kalmaz. Mis gibi olur her bir yer, sancýsý tutmadan her bir iþi halleder. Can çýkar huy çýkmaz, anne alemsin valla. Sen canýný düþünsene kim yaparsa yapsýn, þimdi kendini düþün biraz. “Huy iþte...” derdin, anlamazdým.
Es kaza aynada karþýlaþýnca kendimle, ne çok benzemiþim gülerken hayret ederken sana. Bütün çamaþýrlarý yýkadým astým, gidene kadar kurusun. Ütüler bitsin, banyo son kez temizlensin.
Ne kalp ameliyatýna giriyorum ne doðuma. Altý üstü bir buçuk iki saatlik küçük bir operasyonmuþ, sen varken yýllar yýlý korkup kaçtýðým. Yalan yok hâlâ korkuyorum, onda bir deðiþme yok. Ama her þey hazýr. Ben hazýrým. Hazýrým anne, istemeye istemeye. Anne bak! Sen olmuþum sanki, kim bilir belki de hiç ummazdýn ama…
“Can çýkar huy çýkmaz” derdin hep, artýk anladým…
Can çýkar huy dolaþýr Anne. Pay pay, en sevdiklerinde….
Zeynep KASAP
"Zeynep KASAP" bütün yazýlarý için týklayýn...