Uluay KOÇAK GÜVENER

SUSKUN



kuþlar düþüyor çoraklaþan ruhumun yamaçlarýna
buz tutan gözyaþlarým mühürlüyor suskunluðumu
yazdýðým hiçbir þiir gülümsetmiyor bir martýyý
bakamýyorum eskisi gibi meltemli sahillerde ümitlerime
ellerim baðlý nefes aldýrýyor hayat
þehir þehir insan insan
hiç anlamadýn yaþamý
tanýmadýn
þaþma
çaðlamasýný dindiremediðin yaþlarýn donuyor
hiç bitmeyen ayazýnda dünya gözünün
bir soðuk kýþtan çýkmýþtý ellerin
üþüyor


Uluay KOÇAK GÜVENER

---

---

"Uluay KOÇAK GÜVENER" bütün yazýlarý için týklayýn...