Uluay KOÇAK GÜVENER

Tebessüm



Ben yetiþemesem de açýyor yapraklar
Havada bir o kadar gecikmiþ bahar
Tam üstünde beliriyor yüzlerin
En parlak mutluluklar
Soðuk uykusundan hiç vazgeçmeden uyanarak
Sessizlikte yarýþan aðaçlar
Yüzünü okþamak için en ipeksi halleriyle kurtuluyor uykulu dallarýndan yapraklar
Benimkinden daha çok doluyor gözlerinde yaþlý izler
Ve ben kelimelerle oynaþýyorum
Yer ve gökten oluþan iki dudaðý arasýnda evrenin.

Uluay KOÇAK GÜVENER

---

---

"Uluay KOÇAK GÜVENER" bütün yazýlarý için týklayýn...