Ümit YILDIRIM

Damla Damla Düþtüm Topraða



Camille! Ah sen Camille,
Ceninle mi besledin beynini.

Tutku mu þimdi bu,
Aþka biçim verilir mi?
Yoksa kusursuzluða mý özendin,
Ah, rüzgâr deðildi dokunan sana
Nemesis’in elleri…

Pencerelerin sökülür þimdi perdeleri…

Kýr heykellerini, ellerinle yaptýðýn,
Kýr içindeki heykelleri;
Kýrýlsýn usunun sýnýrlarý da!

Önce aklý terk etti onu,
         sonra destekçi babasý,
         sonra koruyucu aðabeyi,
         sonra annesi arayýp sormadý,

         sonra, otuz yýl sonra,

         topraða düþtü elleri çün
         onlarla yapmýþtý heykellerini.

Ah Camille, neden istemedin beni!


Ümit YILDIRIM

---

---

"Ümit YILDIRIM" bütün yazýlarý için týklayýn...