Ümit YILDIRIM
Yaþýyormuþ Gibi Yaþýyorum
Kendini var edemeyen bireyin yaþadýðý ortama katký sunamayýþýyla baþlayan çözülme/yabancýlaþma sonucundaki ötekileþme realitesine vurgu yapan Abdülhak Þinasi Hisar’ýn Fahim Bey ve Biz romanýndaki Fahim Bey figürü ( ve ruh ikizleri) kiþi, dönem ya da bir tiplemenin satiri olarak çoðul okunmayý hak ediyor.
Bir ölüm haberinden yola çýkarak kimi zaman bir musiki, kimi zaman hitabet, kimi zaman “kutsal kitap” üslubunda geçmiþ zaman peþine düþen Þinasi Hisar, Fahim Bey’in isminin de yanlýþlýðýndan hareketle eserinde belli bir tipe yönelen ironi’yi ince ince iþler. Fehim, Fehmi olmasý gereken isim nedense daha çok “vahim” sözcüðünü çaðrýþtýracak biçimde kullanýlmýþtýr. Fehim sözcüðü “yüksek anlayýþ, zekâ” anlamýna gelir ki bu durum Fahim Bey’in yaptýklarý düþünüldüðünde ironiktir. Bir bekleyiþten ibaret Fahim Bey’in, “optimizm ve pesimizm” etkisinde olduðu anlatýcý tarafýndan belirtilir. Fahim Bey’in “kurulmuþ bir saat gibi týkýr týkýr iþliyor” olmasý da ironi baðlamýnda irdelenmeli çünkü “yaþýyor” olmaktan çok “yaþamaya çalýþan bir insan” gibi görünen Fahim Bey, silik ve dar oluþuyla daha çok “akrebi” durmuþ ancak “yelkovaný” boþ yere týkýr týkýr iþleyen eski bir saate karþýlýk gelir. Toplumun yozlaþmýþ düzenine ayak uyduramayan “garip tipler sentezi” bu kiþileri, mutlu çocukluk ile mutsuz eriþkinlik arasýnda parçalanan sujenin, þizofreninin sýnýr boylarýnda gezinmesi olarak da okuyabiliriz.
(Sincan Ýstasyonu, Sayý: 85, 2016)
Ümit YILDIRIM
"Ümit YILDIRIM" bütün yazýlarý için týklayýn...
Kendini var edemeyen bireyin yaþadýðý ortama katký sunamayýþýyla baþlayan çözülme/yabancýlaþma sonucundaki ötekileþme realitesine vurgu yapan Abdülhak Þinasi Hisar’ýn Fahim Bey ve Biz romanýndaki Fahim Bey figürü ( ve ruh ikizleri) kiþi, dönem ya da bir tiplemenin satiri olarak çoðul okunmayý hak ediyor.
Bir ölüm haberinden yola çýkarak kimi zaman bir musiki, kimi zaman hitabet, kimi zaman “kutsal kitap” üslubunda geçmiþ zaman peþine düþen Þinasi Hisar, Fahim Bey’in isminin de yanlýþlýðýndan hareketle eserinde belli bir tipe yönelen ironi’yi ince ince iþler. Fehim, Fehmi olmasý gereken isim nedense daha çok “vahim” sözcüðünü çaðrýþtýracak biçimde kullanýlmýþtýr. Fehim sözcüðü “yüksek anlayýþ, zekâ” anlamýna gelir ki bu durum Fahim Bey’in yaptýklarý düþünüldüðünde ironiktir. Bir bekleyiþten ibaret Fahim Bey’in, “optimizm ve pesimizm” etkisinde olduðu anlatýcý tarafýndan belirtilir. Fahim Bey’in “kurulmuþ bir saat gibi týkýr týkýr iþliyor” olmasý da ironi baðlamýnda irdelenmeli çünkü “yaþýyor” olmaktan çok “yaþamaya çalýþan bir insan” gibi görünen Fahim Bey, silik ve dar oluþuyla daha çok “akrebi” durmuþ ancak “yelkovaný” boþ yere týkýr týkýr iþleyen eski bir saate karþýlýk gelir. Toplumun yozlaþmýþ düzenine ayak uyduramayan “garip tipler sentezi” bu kiþileri, mutlu çocukluk ile mutsuz eriþkinlik arasýnda parçalanan sujenin, þizofreninin sýnýr boylarýnda gezinmesi olarak da okuyabiliriz.
(Sincan Ýstasyonu, Sayý: 85, 2016)
Ümit YILDIRIM
"Ümit YILDIRIM" bütün yazýlarý için týklayýn...