Arzu DİNÇER
Orhan AKTAÅž ile 5N1Kitap
Merhaba,
Genç kalemlerimizden Orhan AKTAÅž, 5N1Kitap sorularını sizler için yanıtladı. Sayın AKTAÅž’a bize zaman ayırdığı için teÅŸekkür ediyor; Yazar ve okur arasından saygılarımı sunarak çekiliyorum.
Sevgilerimle,
Arzu DİNÇER
28 Åžubat 2017
ORHAN AKTAÅž ile 5N1Kitap
Soruları yanıtlamadan önce kısaca kendinizi ve kaleminizi bizlere hatırlatabilir misiniz?
1976 Sivas'ın Ä°mranlı ilçesinde soÄŸuk bir kış günü doÄŸdum…(Åžubat 2) Ä°lkokulu Sivas’ta ortaokulu Ä°stanbul’da liseyi de Sivas Atatürk lisesinde bitirdikten sonra okul yaÅŸantıma son verdim. Lise yıllarında ve daha sonraları uzunca bir dönem Sivas arkadaÅŸ radyoda dj yaptım ÅŸiirle lise yıllarında tanıştım zaman zaman ara vermeme raÄŸmen yazmayı bırakmadım… Åžu an Ankara’da yaşıyor ve özel bir yemek fabrikasında çalışıyorum…
1. Aşkın Başına Gelenler _ şiir
2. Aşkın Nar Hâli _ Şiir ve kısa sözler
3. Vicdan_sızım _ Deneme _ kısa sözler
4. Büyük Şairler Antoloji kitabında 6 şiirlerimle katıldım
5. Seni Sensiz Seviyorum _Roman tadında denemeler ve aforizmalar
6. Deneme _ Kara Kalemin Yalnızlığı
Yalnızlığı, platonik aÅŸkı, kadına olan saygıyı, yer yer gündelik siyasi hayatı fazla kurcalayıp tadını kaçırmadan gönderme, kitaplarımda ki belli baÅŸlı konulardır… Bu kitapta da, yalnızlığın insana iÅŸlenmiÅŸ halini, hayatımızdaki kadınların eksikliÄŸini, sevmemesini, yaÅŸadıklarımı, yaÅŸayamadıklarını, beklediklerimi, hayallerimi… Kendi kalemimle kendi bakış açımdan… (Yazmaya çalıştım)…
Yazmaya ilk ne zaman karar verdiniz, yayınlamayı düşündüğünüz (hazırladığınız) son kitabınız ne zaman yayınlanacak /yayınlandı?
Yazmaya lise yıllarında baÅŸladım ama uzunca bir dönem ara verdim…
Son kitabım ortak bir çalışma oldu… Kara kalem çalışması yapan arkadaşımla yazılarımı birleÅŸtirip ortaya güzel bir kitap çıkardık…
Kitaplarınızı bize özetleyebileceğiniz cümleler ne olur?
Yalnızlık, platonik bir aÅŸk ve hep kavuÅŸma hayali…
Edebiyat dünyasında kendinizi nerede tanımlarsınız?
Edebiyat dünyasına girmek kolay deÄŸil buna okuyucuların ilgisi karar verebilir ben deÄŸil…
Yazar ve okurlar arasında kurulan köprü sizce nasıl olmalı?
Åžeffaf olmalı, her ÅŸey anlaşılır olmalı ki hatalar rahatlıkla ayıklanıp doÄŸru bulanabilinmeli…
Okurlar sizin kitaplarınızı neden okumalı?
Yazdıklarım her insanın yaÅŸadığı olaylar doÄŸrultusunda kendi anlatımımla yazıldığı için kendilerini farklı bir insan, farklı bir yerde aynı duygularla bulabilecekleri için…
“Seni Sensiz Seviyorum” Kitabımdan bir alıntı:
BABAM
Ben en çok babam öldüğünde aÄŸladım… Belki çocuk deÄŸildim ama daha büyümemiÅŸtim… Omuzum da çocukluk aÅŸkı kırıntısı dışında bir yük yoktu…
Sanki benim büyümemi istedi babam… Babamın öldüğü o gün ben çok büyüdüm… Hem de hıçkıra hıçkıra aÄŸlayarak, onca insan içinde kocaman adam oldum…
Babamla yaÅŸayamadığımız onca ÅŸey varken aniden ölmesi beni derinden etkilemiÅŸti… Hele hele topraÄŸa verildiÄŸi gün bile, o toprağın yarısını kendi üzerime atmak istemiÅŸtim… Çünkü ağır gelirdi, onca toprak onca beton ve mermer… Ya ben gözlerimi kapatıp açtığımda benim onca insan içinde kimseye aldırış etmeden salya sümük aÄŸladığımı hissedip gelmek isterse, nasıl kalkıp gelecekti onca yükün altından…
Bir keresinde bir yazıda okumuÅŸtum “babalar evlatlarını gömmemeli” diye… Åžimdi düşünüyorum da büyük adamsın be benim babam… Ama bunu bana bu kadar erken yapmamalıydın… Daha sen gidip bana araba almalıydın... Ben arkasına en ÅŸekilli harflerden kocaman babam saÄŸ olsun yazdır malıydım… Varsın baba parası yiyor deselerdi… Åžimdi yokluÄŸun da ömrümü yiyorum çok mu?
Yaşı kaç olursa olsun…
Ölümlerin hepsi erkendir…
Ama senin ölümün çok erken oldu be babam...
Hâlâ çocuÄŸum… Ä°nan zerre kadar büyümedim… Sadece büyüdüğümü sandım… YokluÄŸun acı bir kayıptı benim kurmuÅŸ olduÄŸum dünyamda ve büyümeme hep engel oldu... Kendi kendime öğrendiÄŸim ÅŸeyler oldu… Ama babanın oÄŸluna öğretmesi gereken birçok ÅŸeyi öğrenmedim… Ben hâlâ dediÄŸim gibi çocuÄŸum… Åžimdi senin bana öğrettiklerini oÄŸlum, senin de torunun Efkan’a ben öğretiyorum…
Not: Babanızın kıymetini bilin sevmeseniz de…
Ä°stediÄŸiniz bir ÅŸeyi almasa da…
Hatta dayak bile atsa da yine de sevin…
Öldüğünde sevecek bir babanız olmayacak çünkü...
Arzu DİNÇER
arzudincer0@gmail.com
Merhaba,
Genç kalemlerimizden Orhan AKTAÅž, 5N1Kitap sorularını sizler için yanıtladı. Sayın AKTAÅž’a bize zaman ayırdığı için teÅŸekkür ediyor; Yazar ve okur arasından saygılarımı sunarak çekiliyorum.
Sevgilerimle,
Arzu DİNÇER
28 Åžubat 2017
ORHAN AKTAÅž ile 5N1Kitap
Soruları yanıtlamadan önce kısaca kendinizi ve kaleminizi bizlere hatırlatabilir misiniz?
1976 Sivas'ın Ä°mranlı ilçesinde soÄŸuk bir kış günü doÄŸdum…(Åžubat 2) Ä°lkokulu Sivas’ta ortaokulu Ä°stanbul’da liseyi de Sivas Atatürk lisesinde bitirdikten sonra okul yaÅŸantıma son verdim. Lise yıllarında ve daha sonraları uzunca bir dönem Sivas arkadaÅŸ radyoda dj yaptım ÅŸiirle lise yıllarında tanıştım zaman zaman ara vermeme raÄŸmen yazmayı bırakmadım… Åžu an Ankara’da yaşıyor ve özel bir yemek fabrikasında çalışıyorum…
1. Aşkın Başına Gelenler _ şiir
2. Aşkın Nar Hâli _ Şiir ve kısa sözler
3. Vicdan_sızım _ Deneme _ kısa sözler
4. Büyük Şairler Antoloji kitabında 6 şiirlerimle katıldım
5. Seni Sensiz Seviyorum _Roman tadında denemeler ve aforizmalar
6. Deneme _ Kara Kalemin Yalnızlığı
Yalnızlığı, platonik aÅŸkı, kadına olan saygıyı, yer yer gündelik siyasi hayatı fazla kurcalayıp tadını kaçırmadan gönderme, kitaplarımda ki belli baÅŸlı konulardır… Bu kitapta da, yalnızlığın insana iÅŸlenmiÅŸ halini, hayatımızdaki kadınların eksikliÄŸini, sevmemesini, yaÅŸadıklarımı, yaÅŸayamadıklarını, beklediklerimi, hayallerimi… Kendi kalemimle kendi bakış açımdan… (Yazmaya çalıştım)…
NE ZAMAN?
Yazmaya ilk ne zaman karar verdiniz, yayınlamayı düşündüğünüz (hazırladığınız) son kitabınız ne zaman yayınlanacak /yayınlandı?
Yazmaya lise yıllarında baÅŸladım ama uzunca bir dönem ara verdim…
Son kitabım ortak bir çalışma oldu… Kara kalem çalışması yapan arkadaşımla yazılarımı birleÅŸtirip ortaya güzel bir kitap çıkardık…
NE?
Kitaplarınızı bize özetleyebileceğiniz cümleler ne olur?
Yalnızlık, platonik bir aÅŸk ve hep kavuÅŸma hayali…
NEREDE?
Edebiyat dünyasında kendinizi nerede tanımlarsınız?
Edebiyat dünyasına girmek kolay deÄŸil buna okuyucuların ilgisi karar verebilir ben deÄŸil…
NASIL?
Yazar ve okurlar arasında kurulan köprü sizce nasıl olmalı?
Åžeffaf olmalı, her ÅŸey anlaşılır olmalı ki hatalar rahatlıkla ayıklanıp doÄŸru bulanabilinmeli…
NEDEN?
Okurlar sizin kitaplarınızı neden okumalı?
Yazdıklarım her insanın yaÅŸadığı olaylar doÄŸrultusunda kendi anlatımımla yazıldığı için kendilerini farklı bir insan, farklı bir yerde aynı duygularla bulabilecekleri için…
“Seni Sensiz Seviyorum” Kitabımdan bir alıntı:
BABAM
Ben en çok babam öldüğünde aÄŸladım… Belki çocuk deÄŸildim ama daha büyümemiÅŸtim… Omuzum da çocukluk aÅŸkı kırıntısı dışında bir yük yoktu…
Sanki benim büyümemi istedi babam… Babamın öldüğü o gün ben çok büyüdüm… Hem de hıçkıra hıçkıra aÄŸlayarak, onca insan içinde kocaman adam oldum…
Babamla yaÅŸayamadığımız onca ÅŸey varken aniden ölmesi beni derinden etkilemiÅŸti… Hele hele topraÄŸa verildiÄŸi gün bile, o toprağın yarısını kendi üzerime atmak istemiÅŸtim… Çünkü ağır gelirdi, onca toprak onca beton ve mermer… Ya ben gözlerimi kapatıp açtığımda benim onca insan içinde kimseye aldırış etmeden salya sümük aÄŸladığımı hissedip gelmek isterse, nasıl kalkıp gelecekti onca yükün altından…
Bir keresinde bir yazıda okumuÅŸtum “babalar evlatlarını gömmemeli” diye… Åžimdi düşünüyorum da büyük adamsın be benim babam… Ama bunu bana bu kadar erken yapmamalıydın… Daha sen gidip bana araba almalıydın... Ben arkasına en ÅŸekilli harflerden kocaman babam saÄŸ olsun yazdır malıydım… Varsın baba parası yiyor deselerdi… Åžimdi yokluÄŸun da ömrümü yiyorum çok mu?
Yaşı kaç olursa olsun…
Ölümlerin hepsi erkendir…
Ama senin ölümün çok erken oldu be babam...
Hâlâ çocuÄŸum… Ä°nan zerre kadar büyümedim… Sadece büyüdüğümü sandım… YokluÄŸun acı bir kayıptı benim kurmuÅŸ olduÄŸum dünyamda ve büyümeme hep engel oldu... Kendi kendime öğrendiÄŸim ÅŸeyler oldu… Ama babanın oÄŸluna öğretmesi gereken birçok ÅŸeyi öğrenmedim… Ben hâlâ dediÄŸim gibi çocuÄŸum… Åžimdi senin bana öğrettiklerini oÄŸlum, senin de torunun Efkan’a ben öğretiyorum…
Not: Babanızın kıymetini bilin sevmeseniz de…
Ä°stediÄŸiniz bir ÅŸeyi almasa da…
Hatta dayak bile atsa da yine de sevin…
Öldüğünde sevecek bir babanız olmayacak çünkü...
Arzu DİNÇER
arzudincer0@gmail.com
"Arzu DİNÇER" bütün yazıları için tıklayın...