Arzu DİNÇER
284
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Fiziksel olarak bir bütün soluyoruz havayı. Hava ölüm kokuyor. Hava umudu kara bir patlamanın dumanı ile içine çekmiş, sömürmüş.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Åžehirlerden birinde babasının ciÄŸerlerine çektiÄŸi kokusu gözlerimize mıhlanmış bir kare, bakıp bakıp aÄŸlıyoruz… Bir baba evladını bu kadar mı güzel sever diye.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. İki sevgili ey adalet hanım bekle senin bilginin ışığı ve terazinin tartanları ile yeryüzünü aşkın yüzüne çevireceğiz diyor, parçalanıyor yüreklerimiz gençlerin gözlerindeki ışıktan.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Gencecik bir fidan kendinden bilmiÅŸ bir aÄŸacın fidanını yarınlara “Senin gibi kök salacağım” der gibi gururla bakıyor objektife, biz gencin anası oluyoruz o an yanıyor bedenimiz.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Şükretmek ağır geliyor bugün. Kim bilir orta yaşa ulaşmış olmak zaferini bile fazla görür gibi utanıyoruz gencecik onlu yaşlarda, yirmili yaşlarda insanların ölümünden.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Bu satırları yazabiliyor olmak bile ağırlaştırılmış bir mahpus gibi şimdi bize. Yükümüz her geçen gün artıyor. Korkuyoruz, korkuyor olmaktan korkmuyoruz. Zira daha kendi tırnağımızın altındaki ete dokunmamışlar. Ama dokunmuş gibi acıyor canımız.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Alışmak belki bir ÅŸarkıya, bir yemeye, bir beldeye… Ölüme alışılmaz ki! Ä°nsan ölmekten korkmaz ama canından ötelerinin canına kastedilecek olma ihtimalini kâbusu bilir ve korkar.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Koca bir çocuk oyununda dağıtılmış rollerin yanlış oynanıyor olması sonucunda yarım bırakılmış hikâyelerin küslüğü sardı bizi. Cezalı olması gereken onlar, oyunun içinde oynayanlar değil!
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. 13.03./284; kaç kiÅŸi deÄŸil kimlerin? Niçin? Neden böyle yaptığının soruları dolaşıyor hava da. Hayatın grizu patlaması olmuÅŸ da ülkece zehirlenmiÅŸiz gibi. Soluyamıyoruz, kaybedilen insanlık sayısı, kaybedilen… Ä°nsanlık… Ä°n!
15/3/2015
Arzu DİNÇER
arzudincer0@gmail.com
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Fiziksel olarak bir bütün soluyoruz havayı. Hava ölüm kokuyor. Hava umudu kara bir patlamanın dumanı ile içine çekmiş, sömürmüş.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Åžehirlerden birinde babasının ciÄŸerlerine çektiÄŸi kokusu gözlerimize mıhlanmış bir kare, bakıp bakıp aÄŸlıyoruz… Bir baba evladını bu kadar mı güzel sever diye.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. İki sevgili ey adalet hanım bekle senin bilginin ışığı ve terazinin tartanları ile yeryüzünü aşkın yüzüne çevireceğiz diyor, parçalanıyor yüreklerimiz gençlerin gözlerindeki ışıktan.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Gencecik bir fidan kendinden bilmiÅŸ bir aÄŸacın fidanını yarınlara “Senin gibi kök salacağım” der gibi gururla bakıyor objektife, biz gencin anası oluyoruz o an yanıyor bedenimiz.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Şükretmek ağır geliyor bugün. Kim bilir orta yaşa ulaşmış olmak zaferini bile fazla görür gibi utanıyoruz gencecik onlu yaşlarda, yirmili yaşlarda insanların ölümünden.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Bu satırları yazabiliyor olmak bile ağırlaştırılmış bir mahpus gibi şimdi bize. Yükümüz her geçen gün artıyor. Korkuyoruz, korkuyor olmaktan korkmuyoruz. Zira daha kendi tırnağımızın altındaki ete dokunmamışlar. Ama dokunmuş gibi acıyor canımız.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Alışmak belki bir ÅŸarkıya, bir yemeye, bir beldeye… Ölüme alışılmaz ki! Ä°nsan ölmekten korkmaz ama canından ötelerinin canına kastedilecek olma ihtimalini kâbusu bilir ve korkar.
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. Koca bir çocuk oyununda dağıtılmış rollerin yanlış oynanıyor olması sonucunda yarım bırakılmış hikâyelerin küslüğü sardı bizi. Cezalı olması gereken onlar, oyunun içinde oynayanlar değil!
Henüz ölmedik. Bugün de ölmedik. 13.03./284; kaç kiÅŸi deÄŸil kimlerin? Niçin? Neden böyle yaptığının soruları dolaşıyor hava da. Hayatın grizu patlaması olmuÅŸ da ülkece zehirlenmiÅŸiz gibi. Soluyamıyoruz, kaybedilen insanlık sayısı, kaybedilen… Ä°nsanlık… Ä°n!
15/3/2015
Arzu DİNÇER
arzudincer0@gmail.com
"Arzu DİNÇER" bütün yazıları için tıklayın...