Sebahattin Karaca
MUTLULUK VEREN BÄ°R DAVET
Son dönemlerde uğraş içinde bulunduğum turizm sektörünün yanı sıra, içinde yıllardır yaşadığım Foça ve çevresinin tarihi ile ilgili yaptığım araştırmalar ve çalışmalar doğrultusunda sıkça panellere, oturumlara, söyleşilere davet edilir oldum. Aldığımda her davette heyecan duyar, zevk ile katılır faydalı olmaya çalışırım.
Ä°ÅŸte bu davetlerden birisi 2015 Mart ayı içerisinde geldi. KuruluÅŸunda da aktif rol aldığım Ankara Otelcilik Okulu Mezunları DerneÄŸi (ANOMED) yönetim kurulu baÅŸkanı Ömer Faruk ÖZEN’in 45 yıl önce mezun olduÄŸum, Ankara Otelcilik Okulu konferans salonunda yapılacak söyleÅŸiye konuÅŸmacı olarak beni davet etmesi ile çok mutlu oldum. Öyle zannediyorum, her kim mezun olduÄŸu okuldan, yapılacak bir söyleÅŸiye, konuÅŸmacı olarak davet edilirse en az benim kadar mutlu olur.
Heyecanlandım
SöyleÅŸinin konusu “Turizmde BaÅŸarının Sırlarıydı”. Turizmde baÅŸarı en sevdiÄŸim konu baÅŸlıklarından biriydi. SöyleÅŸi günü, saat 9.00 civarında 45 sene önce mezun olduÄŸum okul kapısından içeriye girdim. Heyecanlandım. Duygularım altüst oldu. Daha henüz gençliÄŸe geçiÅŸ yıllarımda, ailemden ilk defa ayrıldığımda burası bana sadece okul deÄŸil, aynı zamanda aile yuvası da olmuÅŸtu. 3 yıllık yatılı okul hayatımda, beynime iÅŸlenmiÅŸ okulun tüm köşe bucağını tek tek gezip dolaÅŸmak, her ÅŸeyi yeniden görmek, ellerimle yeniden dokunmak istiyordum. Yatılı okulun o bilinen kokusu bile, burnumda tütmüş olacak ki, size itiraf edeyim, birkaç defa derin, derin o kokuyu içime çektim. Ä°lk defa televizyonu burada gördüm. (O yıllarda sadece Ä°stanbul ve Ankara’da TRT deneme yayınları yapıyordu.) Ä°lk folklor çalışmasına burada katıldım. PaylaÅŸma ve dayanışmanın hayattaki önemini ilk kez burada kavradım. Sosyal olmayı, mutfak dersinde yemek yapabilmenin temel kurallarını burada öğrendim. Tertip, düzen, temizlik ve adabı muaÅŸeret kurallarını uygulamalı, ders müfredatıyla burada gördüm. Tüm hatıralarımı dün gibi yeniden yaÅŸadım. Hangi sınıflarda okuduÄŸumu, nerelerde tatbiki çalışmalar yaptığımızı, öğretmenlerimizi, hocalarımızı, arkadaÅŸlarımı, yaÅŸanmış her ne varsa bunca yıldan sonra film ÅŸeridi gibi gözümün önünden geçti. Bizleri eÄŸiten ve bugün hayatta olmayan öğretmenlerimizi hatırladım. Biraz sonra yapılacak olan söyleÅŸide tanıdığım bir öğretmenin, söyleÅŸiye gelmesini umut ettim. 45 sene önce oturduÄŸum sıralarda bugün oturan öğrenciler ile “Turizmde BaÅŸarı” konusunda söyleÅŸi yaparken, konuÅŸmacı olmak yerine, bir an için onların arasında öğrenci olmayı istedim, duygusallaÅŸtım.
Benimle beraber söyleşiye katılacak olan Artunç ATİLLA, Aslan TÜRKER, Yavuzalp Çerçi, Lobby de buluştuk. Okulumuzun uygulama otelinin salonunda birer bardak çayı yudumladık. O esnada hepimiz aynı anda, yıllar önce sabah kahvaltısındaki koca çaydanlıktan içtiğimiz çayı, pişmiş yumurtayı, balı ve reçeli konuştuk. Reçeller daha yeni girmişti küçük porsiyon ambalajlara. Ne günlerdi diyerek yad ettik. Saat 10.00 olduğunda, salon öğretmenler, öğrenciler ve davetliler ile dolmuştu.
Konuşmacılar okuldan mezun olduktan sonra yaşadıklarını, olumlu - olumsuz her şeyi ile başarıya giden yolu, kendi tecrübelerine dayanarak, öğrencilere hoş seda bir dil ile anlattılar.
İlgi yüksekti
Söyleşi çok verimli ve başarılı geçti. Bir saat süre için planlanan söyleşi, iki buçuk saat sürdü. Öğrenciler pür dikkat dinledi, öğrencilerden sorular alındı. Sorular yerli yerindeydi. Buradan ilgi duydukları anlaşılıyordu. Söyleşi bittiğinde birlikte resimler çekildi. Hep birlikte okulumuzun uygulama otelinin salonunda yemekler yedik, bugünkü eğitimden, uygulamadan, sektörden konuşmaya devam ettik. Kısaca biz bize dertleştik. Meslek sorunlarını şöyle bir irdeledik. Başarılı geçen söyleşinin ardından okul yönetimi ile Mezunlar Derneği Yönetimi, bundan böyle bu tür söyleşilerin faydalı olduğunu konuştular. Yılda en az bir defa yapılmasına karar aldılar. Ertesi gün okulumuzda düzenlenen geleneksel pilav gününe katıldım. Yıllardır göremediğim hocalarımın bir kısmını okul ve sınıf arkadaşlarımdan bazılarını yeniden görmekten dolayı çok mutlu oldum.
Bu davet, benim için mutluluk dolu bir davetti. Sonrasında güzel bir anıya dönüştü. Çoktan unutamayacaklarımın arasına girdi.
Sebahattin Karaca
sebahattinkaraca35@hotmail.com
www.sebahattinkaraca.com
Son dönemlerde uğraş içinde bulunduğum turizm sektörünün yanı sıra, içinde yıllardır yaşadığım Foça ve çevresinin tarihi ile ilgili yaptığım araştırmalar ve çalışmalar doğrultusunda sıkça panellere, oturumlara, söyleşilere davet edilir oldum. Aldığımda her davette heyecan duyar, zevk ile katılır faydalı olmaya çalışırım.
Ä°ÅŸte bu davetlerden birisi 2015 Mart ayı içerisinde geldi. KuruluÅŸunda da aktif rol aldığım Ankara Otelcilik Okulu Mezunları DerneÄŸi (ANOMED) yönetim kurulu baÅŸkanı Ömer Faruk ÖZEN’in 45 yıl önce mezun olduÄŸum, Ankara Otelcilik Okulu konferans salonunda yapılacak söyleÅŸiye konuÅŸmacı olarak beni davet etmesi ile çok mutlu oldum. Öyle zannediyorum, her kim mezun olduÄŸu okuldan, yapılacak bir söyleÅŸiye, konuÅŸmacı olarak davet edilirse en az benim kadar mutlu olur.
Heyecanlandım
SöyleÅŸinin konusu “Turizmde BaÅŸarının Sırlarıydı”. Turizmde baÅŸarı en sevdiÄŸim konu baÅŸlıklarından biriydi. SöyleÅŸi günü, saat 9.00 civarında 45 sene önce mezun olduÄŸum okul kapısından içeriye girdim. Heyecanlandım. Duygularım altüst oldu. Daha henüz gençliÄŸe geçiÅŸ yıllarımda, ailemden ilk defa ayrıldığımda burası bana sadece okul deÄŸil, aynı zamanda aile yuvası da olmuÅŸtu. 3 yıllık yatılı okul hayatımda, beynime iÅŸlenmiÅŸ okulun tüm köşe bucağını tek tek gezip dolaÅŸmak, her ÅŸeyi yeniden görmek, ellerimle yeniden dokunmak istiyordum. Yatılı okulun o bilinen kokusu bile, burnumda tütmüş olacak ki, size itiraf edeyim, birkaç defa derin, derin o kokuyu içime çektim. Ä°lk defa televizyonu burada gördüm. (O yıllarda sadece Ä°stanbul ve Ankara’da TRT deneme yayınları yapıyordu.) Ä°lk folklor çalışmasına burada katıldım. PaylaÅŸma ve dayanışmanın hayattaki önemini ilk kez burada kavradım. Sosyal olmayı, mutfak dersinde yemek yapabilmenin temel kurallarını burada öğrendim. Tertip, düzen, temizlik ve adabı muaÅŸeret kurallarını uygulamalı, ders müfredatıyla burada gördüm. Tüm hatıralarımı dün gibi yeniden yaÅŸadım. Hangi sınıflarda okuduÄŸumu, nerelerde tatbiki çalışmalar yaptığımızı, öğretmenlerimizi, hocalarımızı, arkadaÅŸlarımı, yaÅŸanmış her ne varsa bunca yıldan sonra film ÅŸeridi gibi gözümün önünden geçti. Bizleri eÄŸiten ve bugün hayatta olmayan öğretmenlerimizi hatırladım. Biraz sonra yapılacak olan söyleÅŸide tanıdığım bir öğretmenin, söyleÅŸiye gelmesini umut ettim. 45 sene önce oturduÄŸum sıralarda bugün oturan öğrenciler ile “Turizmde BaÅŸarı” konusunda söyleÅŸi yaparken, konuÅŸmacı olmak yerine, bir an için onların arasında öğrenci olmayı istedim, duygusallaÅŸtım.
Benimle beraber söyleşiye katılacak olan Artunç ATİLLA, Aslan TÜRKER, Yavuzalp Çerçi, Lobby de buluştuk. Okulumuzun uygulama otelinin salonunda birer bardak çayı yudumladık. O esnada hepimiz aynı anda, yıllar önce sabah kahvaltısındaki koca çaydanlıktan içtiğimiz çayı, pişmiş yumurtayı, balı ve reçeli konuştuk. Reçeller daha yeni girmişti küçük porsiyon ambalajlara. Ne günlerdi diyerek yad ettik. Saat 10.00 olduğunda, salon öğretmenler, öğrenciler ve davetliler ile dolmuştu.
Konuşmacılar okuldan mezun olduktan sonra yaşadıklarını, olumlu - olumsuz her şeyi ile başarıya giden yolu, kendi tecrübelerine dayanarak, öğrencilere hoş seda bir dil ile anlattılar.
İlgi yüksekti
Söyleşi çok verimli ve başarılı geçti. Bir saat süre için planlanan söyleşi, iki buçuk saat sürdü. Öğrenciler pür dikkat dinledi, öğrencilerden sorular alındı. Sorular yerli yerindeydi. Buradan ilgi duydukları anlaşılıyordu. Söyleşi bittiğinde birlikte resimler çekildi. Hep birlikte okulumuzun uygulama otelinin salonunda yemekler yedik, bugünkü eğitimden, uygulamadan, sektörden konuşmaya devam ettik. Kısaca biz bize dertleştik. Meslek sorunlarını şöyle bir irdeledik. Başarılı geçen söyleşinin ardından okul yönetimi ile Mezunlar Derneği Yönetimi, bundan böyle bu tür söyleşilerin faydalı olduğunu konuştular. Yılda en az bir defa yapılmasına karar aldılar. Ertesi gün okulumuzda düzenlenen geleneksel pilav gününe katıldım. Yıllardır göremediğim hocalarımın bir kısmını okul ve sınıf arkadaşlarımdan bazılarını yeniden görmekten dolayı çok mutlu oldum.
Bu davet, benim için mutluluk dolu bir davetti. Sonrasında güzel bir anıya dönüştü. Çoktan unutamayacaklarımın arasına girdi.
Sebahattin Karaca
sebahattinkaraca35@hotmail.com
"Sebahattin Karaca" bütün yazıları için tıklayın...