Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN

Mor salkýmlý çeþme



Olsun…
Mor salkýmlar açýyor ya!

Yine de; her þeye raðmen, olsun. Dünyaya omuz silkercesine olsun.

Dünya tuhaf yer diyerek dönenip duruyoruz içinde. Anlamakta zorlanýrken bütün olup biteni, mor salkýmlar tütüyor gözümde. Mor salkýmlý çeþmenin kedileri, kuþlarý, çocuklarý, kadýnlarý hepiniz, hepinizi özledim...

Hayat mý, bahar mý vurdumduymaz? Duymuyorum mýrýltýlarýnýzý, az biraz haykýrýn. Mor salkýmlarýn ardýna mý gömdük hüzünleri. Kararýp morarmak yok öyle. Toplayýn kendinizi. Hayat diyelim! Hangi yanýndan bakarsan artýk…

Her þeye raðmen, sessizliðin ýslýðý Poyraz Caddesi’nde dolaþýyor.

Duymuyorsundur!

Mor salkýmlar tomur tomurdur þimdi. Her þeye raðmen mor mor gülümseyecekler su dolduranlara. Mor salkýmlý çeþmeyi anlat bana diyorum ýsrarla, omuz silkiyorsun. Kararlýsýn duymamakta, bu ne sessizlik? Ýçimden; ne olur anlatsa diyorum sonra yine susuyorum.

Belki bilmiyordur o çeþmeyi!

Büyükdeniz caddesi’nin davetkâr maviliði iyot sarhoþuyken, Poyraz caddesi’nden kim geçer! Galiba, herkes bilmiyor mor salkýmlý çeþmeyi. Nisan geldi mi dolaþýrdým bütün mor salkýmlý bahçelerini Foça’nýn. Hangi bahçe morlaþýr bilirim. Bilirdim...

Þimdi uzaktayým. Git biraz dolaþ, anlat diyorum. Nafile. Kýrgýnsýn býrakýp gittiðime. Anladým; gel kendin gör diyorsun! Anladým diyorum ya…

Tepiþtirdim umutlarýmý ceplerimin en büyüðüne. Her þeye raðmen Foça’da Poyraz Caddesi’ndeyim. Ne zaman caným çok sýkýlsa mor salkýmlý çeþmeden su içiyorum. Her þeye raðmen…

Kuþlarýn tutsak olduðu erkenci baharlardan sesleniyorum sen duymasan da. Mor salkýmlarla siliyorum umutsuzluðu.




Aþçý Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGÝN

www.ascifok.com