Foçalı Orhan Girgin seksen yaşında olmasına rağmen tutkunu olduğu Foça Belediyespor’un maçlarını kaçırmıyor. Deplasmanlar ne kadar uzakta olursa olsun taraftar otobüsünde yerini alıyor.
Merkez Bankası’nda işçi statüsünde çalışırken 1982 yılında emekli olmuş. Foça‘da yaşıyor. Yirmili yaşlarda dört torunu var.
İzmirspor genç takımında bir süre futbol da oynamış. Ama ben “Altınordu”luyum diyor. Tabii Foçaspor’un hastasıyım demeyi ihmal etmiyor. Takım Bölgesel Amatör Lig (BAL)’de iken Burdur Bucak Belediye Oğuzhanspor maçı için aynı gün gidiş dönüş 1000 (bin) kilometre yol kat eden gruptan bile dayanamam deyip ayrılmamış.
Sağlık durumunun gayet iyi olduğunu ve yolculukların kendisini rahatsız etmediğini belirten Orhan Dede yaşamdan kopmadığını, hem iyi bir izleyici olduğunu, hem de hava koşullarına bağlı olarak tempolu koşularla spor yapmaya devam ettiğini söylüyor.
“Maçlardan da yolculuklardan da zevk alıyorum. Havalar iyi oldukça, hala çıkıp düşük tempo koşarım. Kendimi çok iyi hissediyorum. Neredeyse elli senedir maç kaçırmıyorum. Her deplasmana gittim. Burdur, Bergama, Afyon, Burdur. Gitmediğim yer yok. Yollarda durup çayımızı içiyoruz. Yeni yerler görüyoruz. Manzara seyrede seyrede maça gidiyoruz. Takım bu sene çok iyi. Şampiyonluk görünüyor. Bende mutlu oluyorum” diyor.
Emekli maaşından başka geliri olmayan Girgin, Foçaspor aşkını pankartlara döktürmüş. Takıma başarılar dileyen pankartı maç önceleri getirip tel örgülere kendi elleriyle asıyor.
Orhan Girgin Foça’da yaşamaktan da çok mutlu olduğunu belirterek “Foça bana kalırsa dünyada bir tane. Dünyada, dünyada” diye de üstüne basa basa vurguluyor.
