Ümit YILDIRIM

Acılarımız Kardeştir Bizim Aşktadır Umut BALONUN İÇİNDE AÇILAN ŞEMSİYE Bir Şimşek Gibi Yaşamak Bir Ürpertiydi O Bir Uğultu Çiçekler Onun Şiirleriyle Açar Damla Damla Düştüm Toprağa DEMİRCİNİN ÇAĞRISI En Parlak Güneşler Bile Gülünde Solan Taşın Güneşi bile ateşe verdin Hasretin Rengi Karanlık Kara Ozan Karanlığın Aydınlıktır Senin Kimsesiz Olduğunu Hissetti Kölelerin Ağıdı Kör, Pis, Zehirli Bir Kuyu KULAĞI KESİK OZAN Kuşlar Açtı Toprağında Melankolik Adam Saat Kulesinin Dedikleri Sen Kimin Kalemisin? SEN UÇMAYI HATIRLA Siyah Yokluğun Rengidir SONUNA KADAR TUTKUN Spinoza’nın Tanrısı Sula Taşı Tıpkı Bir Güvercin Gibi Uçamayan Bir Kuş Gibi Uçtu Güvercinlerin En Beyazı UZUN YOLCULUKLARIN YORGUNU Yabanıl Bir Yanım Vardı Benim Yaşamı Ben Seçmedim Yaşadıklarımı da Yaşıyormuş Gibi Yaşıyorum Yiyerek Ölmek, Ölerek Yaşamak Yorgun Bir Gecenin Kıyısında