Ãœmit YILDIRIM

Bir �imşek Gibi Yaşamak



Dedesinin hediye ettiği dürbünle
yerin ve göğün birleştiği yere
bir kez daha baktı;
beklediÄŸi gemi gene gelmemiÅŸti.

Doğa-Ana asıl yurdu:
Bitkiler, kayalar, tepeler, bulutlar, gümüş renkli çayırlar,
rüzgâr yoldaşı onun.

*
Kibir nedir bilmeyen bir dedesi var -kimsenin kıymet vermediği-
bir de ayrı yerlerde -yüzleri yitik- anası ile babası.

�imdi,
yolunu gözlediği
bir Beyaz Gemi’si var,
bir de Maral Ana’sı.

*
Doğa-Ana’yı kirlettiler,
    paradan başka değer bilmeyenler.
Maral-Ana’yı katlettiler,
    yemekten içmekten başka derdi olmayanlar.

Dün derdimiz buydu, bugün olduğu gibi:
Bizi insan yapan değerleri önce eskittik, sonra unuttuk.

Umudu tükenen çocuk, denizde balık olmaz mı?

Çocuklar, balık olunca
Isık-Göl’de ya da Akdeniz’de
-varsa- insanlığın yüzü kızarmaz mı?



Ãœmit YILDIRIM

---

---

"Ümit YILDIRIM" bütün yazıları için tıklayın...