ay üşüyor bu gece.
en yalın halinde
duygular kutsanırken
yarınlara;
çığlıklar değiyor
gökyüzüne...
"savaş yok!"
diyor adamın biri.
"savaş yok ki barış olsun."
diyor öteki kadın...
bebekler konuşamadan,
çocuklar oynayamadan,
ergenliklerini bilmeyen kızlar
dedelerle gerdeğe
sokulurken;
"savaş yok!"
diyor adamın biri.
"savaş yok ki, barış olsun!"
yarınlarına mayınlar döşeli
toprağımın.
yeşermeyecek delice çiçekleri
tarlalarımda,
başaklar boynu bükük
uzanırken sabaha,
umutlara kurşun sıkılırken
acımasız;
"savaş yok!"
diyor adamın biri,
"savaş yok ki,
barış olsun."
diyor öteki kadının
sevgiye mühürlü dudağı...
evler köhne,
evler küf kokulu,
evler güneşsiz,
evlerden sevgi çalınmış.
yüreği yaralı baba
kanlar içinde,
gülleri solmuş ana
ağıtlar yakıyor biteviye...
yalın hali çalınıyor
bebelerin,
masumiyeti kararmış
çocuk bedenlerin.
mavzerinde kin var
yüreklerin;
namlunun ucundan
damlıyor
insanlığın
alınyazısı...
ve
anaların rahimleri
döllenmiyor artık
"barış"lara...
