İlkellik ister doğada, ister yaşamda olsun, çağdışı bir tutumdur.
İnsanın nice yüce bir varlık olduğunu, atomun çekirdeğinden, galaksideki yıldızlara değin uzanan elin, insan eli olduğunu düşünürsek, yaşamda ve doğada hala ilkel şeylerin var oluşu bize ancak acı verir.
İnsanoğlu ilkelliği yenmelidir.
Bir karaca yavrusunun ciğerini bir pençe darbesiyle deşip alan vahşi bir aslan; başkalarının koyduğu kurallara uyarak (kendi akıl ve mantığını kullanmadan) bir diğer hemcinsini öldürebilen bir insan; kendi toplumunun basit çıkarları için, bir başka topluma savaş açan bir ulus v.b var oldukça ilkellik sürecektir.
Bir düşünelim: Niçin hastane kapıların da ölenler var? Niçin soykırımlar, kitle katliamları devam ediyor? Niçin soğuktan ve açlıktan ölenler var bu dünyada? İnsanlar niçin hırsızlık yapıyorlar? Bir insan nasıl bir başkasına muhtaç olabiliyor? Çalışmadan bol bol yiyenler, çalıştığı halde yetiremiyenler nasıl bir toplumda yan yana yaşayabiliyor?
Aynı vatanın, aynı ulusun insanları nasıl oluyor da düşman kamplara bölünüp savaşabiliyorlar? Bütün bu sorulara olumlu yanıtlar veremediğimiz sürece, ilkellik yaşam da sürüyor demektir. İşte bu çelişkileri aşacak, bu ilkellikleri ortadan kaldırıp değiştirecek olan gene insandır.
Ünlü bir kuramcının dediği gibi: ”Bugüne kadar filozoflar dünyayı değişik şekillerde yorumlamışlardır. Biz dünyayı değiştireceğiz.”
