Aslında yazımın başlığı “Can sıkıntısına karşı dört seçenek” olacaktı. Ancak seçeneklerin tümü de sanatla ilgili. Sanat ve sanatçılar günümüzde lime lime edilmekte olduğundan direnebilmesi için destek gerekiyor. Sanatçılar sanatlarını yapamıyorlar. Seyirci huzursuz. “Acaba neresi kapatılacak” diye düşünüyor.
Seçenekler şöyle:
1. Arkas Sanat Galerisi’nde (Alsancak) “Camın Şairleri” sergisi.
Vazo, lamba, masa, saat, cam panolar, mücevher hatta parfüm şişeleri muhteşem işlemelerle süslenmiş. Çiçekler, kuşlar, balıklar. Objelerin şekli ve renkleri tek tek birer sanat eseri. Kuşburnu bir vazoyu sarmış, kırlangıçlar tabaktan havalanıyor, balıklar neşeyle yüzüyorlar. Tüm örnekler doğadan alınmış. Bu tasarımcıların başında gelen Emile Galle eğitim yıllarında cam süsleme tekniklerini araştırmış ve yeni dönem cam sanatına liderlik yapmış. Serginin mekanı ARKAS Sanat Merkezi, 20. yüzyılın başlarında İzmir Operası olarak işlev yapmış. Hatta ünlü Fransız tiyatro sanatçısı Sarah Bernhardt’ı ağırlamış. Ne yazık ki büyük yangına yenik düşmüş. Yeniden restorasyonundan sonra sanatseverlerin hizmetine sunulmuş. Bu bakımlı, şirin binayı da görmek iyi geliyor.
2. Dünya Tiyatrolar günü.
27 Mart - 7 Nisan tarihleri arasında “Her yer Tiyatro” olduğu için istediğiniz bir oyunu seçip, koltuğunuza kurulup, gülerek veya üzülerek bir oyunu izleyebilirsiniz. Son zamanlarda genç oyuncular bayrağı alıp koşuyorlar. Onlara bu yolu gösteren öncüleri, ustaları da durmuyor. Bize de onları izlemek kalıyor. İzmir sahnelerinde, onlarca oyun sahneleniyor. Aklımda kalanlar “Vişne Bahçesi”, “Fırtına”, “Üç destan”, “Son Çığlık”, “Kahvede Şenlik Var” Devlet Tiyatrosu’nun oyunları. Bir de turneyle gelen özel tiyatrolar var. Eh, daha ne isteriz. Görecek oyun yok diyemeyiz. Ben de Karşıyaka Belediyesi’nin tiyatro grubunu izledim. “Ahududu” oyununu sergilediler. Büyük bir başarıyla. Teşekkürler.
3.Konser.
Başarılı konserlere ev sahipliği yapan Karşıyaka Opera ve Tiyatro Sahnesi, bu kez çok değişik bir konserle çıktı sanatseverlerin karşısına. Cellistenbul grubu, Bach’tan Dede Efendi’ye konseri ile izleyicileri hayran bıraktılar. Dört viyolonsele bir neyzen ve piyanist eşlik etti. Bach’tan Dede Efendi’ye uzanan yolculuğa çıkardılar, dinleyenleri, izleyenleri. Sanatçılarımız, yabancı ve Türk bestecileri ve bestelerini yorumlarken benzerlikleri ortaya çıkarıp dinleyicilerine yeni heyecanları tattırıyorlar.
4.Sinema. “Adalet için”
Düşünmemizi sağlayan ilginç filmlerde oynayan Mad Mikkelsen bu kez direnmeyi seçmiş. Bir at taciri olan Michael Kohlhaas kendisine haksızlık yapan derebeyine karşı adaleti arıyor. Hakkını adalet yolu ile alamayınca kendi savaşını başlatıyor. Özgürlük, Ahlak, Baskı, Haksızlık, Ezilenlerin korunması fikirlerinden hiç vazgeçmiyor. Alman yazar, Heinrich von Kleist, 16. yüzyılda yaşanmış gerçek bir olaydan esinlenerek yazmış bu romanı. Günümüzdeki baskı, ahlaksızlık, yasaklara karşı demokrasiyi, özgürlükleri arayan binlerce Michael Kohlhaas’lar var...
Derken, derken, günümüzde, seçime geliyorum. Ben “sanat” diye havalarda dolaşırken gözüm televizyona takılıyor. Ekranda ülkemin haritasını görüyorum. Renklerin turunculuğu gözümü alıyor! Langur lungur, yuvarlanarak koltuğun üstüne düşüyorum. Koltuğa yapışıp izliyorum durumu. Diyorum ki kendi kendime, sanat manat, konser monser, sinema minema, sergi mergi turuncuları hiç ilgilendirmiyor. Mavileri de, kırmızıların da bir kısmını. Zaten bildiğim bu gerçekle tekrar yüzyüze geldikten sonra beni, kendi halime bırakıyorum.
Evde kısa bir seçim konuşması geçiyor: “Güneş çıktı, hava ısınıyor” “Sen ona bak”
İnternetin karşısına geçip sanat sayfalarını aradım. Offf, offf ne konserler, ne filmler, ne baleler, neler neler var.
Yazımı, ülkeme çok da uyan sözlerle bitiriyorum: “Bir ülkede, akıl ve sanattan çok maddi servete kıymet verilirse, bilinmelidir ki orada keseler şişmiş, kafalar boşalmıştır”
(Rus ressam Brullof)
