Kasım ayı ortası filandı bir avuç bakla tohumunu toprağa sokuşturduğumda. Annem vermişti bayramda gittiğimizde... Unutmuştum ektiğimi! Yılbaşı ertesi tesadüfen gördüm minik yeşil fidecikleri. Topraktan baş vermişler, bir de yaprağa durmuşlardı yeşil yeşil. Ah sizi!
Aylar geçti, Mart ayı oldu çiçeklendiler. Nisan ile bakla dökmeye başladılar ve bana düşen de onları seve okşaya toplayıp toprak anaya minnet duymaktı. Öyle körpecikler ki, henüz diri diri incecik tüyleri. İnsana çiğ çiğ yeme hissi veriyor ki zaten yiyorum da!
Bu defa dayanamayıp, toplarken taze uç yapraklarından da koparıp atıverdim tencereye. Taze baklanın yeşil yapraklarından cacık ve salata yapıldığını biliyorsunuz değil mi? Foçalılar bilir. Bakla yaprağı salatası yapar Foçalılar marul yapraklarıyla karıştırıp.
Bu defa komşumun verdiği bebek enginarlardan iki üç tanesini de atıverdim tencereye. Dereotu zaten her dem taze! Sızma zeytinyağının cennetindeyim desem o da doğru. Bundan fazlası can sağlığı, yeşil seven cümlemizle...
Bu arada, yeşil kabuklu bakla daha lezzetli pişemezdi diyor Turgay.
