|
Yayın Tarihi: 1.9.2018
|
|
VAKT İ EYLÜL…
Hayat, kışa dönük bir bahara bırakıyordu kendisini. Zamansa, Eylül’ü ağırlamaya hazırlanıyordu. Yapraklar yerde, aşk ötede dururken, Yüreğimizi avutabilecek masallar aranıyordu. “Herkes acıdan sebeplenmeli” der gibi, Acının bile turşusu kuruluyor, Salamura etkisi yaratsın diye de ruhlara tuz basılıyordu. Sanki tek derdimiz bir sonraki güne terfi etmekmiş gibi, Ya da haddimizi aşan maviliklere talip olmuşuz gibi, Sorulan bütün sorular yüreğimizi uçuklatıyordu. Verilen cevaplarsa, yaraya dönsün diye bekletiliyordu. Vicdanımız aklımıza kafa tutarken, Tanıklığımız kaşla göz arasında yalnızlığa yazılıyordu. Üşümemek için iliklesek de kalbimizi Bu defa, hazanın ayazı yüzümüze vuruyordu. Adımız, alfabenin en ürkek harfleriyle yazılsa da yazılmasa da, Hem yediğimiz goller kursağımızda kalıyordu, Hem de zafere koşan cümlelerimiz şakağından vuruyordu. Özetle; Hayat da, Zaman da, Bize nasır acısına çalan bir ayda doğduğumuzu unutturmuyordu. Elif Y. ÖZEL |
| 1734
|
|
|