|
Yayın Tarihi: 13.12.2017
|
|
ÇOK HOŞ GİDİYORUZ
Akreple yelkovan arasındaki husumeti bile bizden bilen bir zamanda yaşıyoruz. Daha da kötüsü, sürekli ölmeyi emreden bir zamanda… Buna rağmen hala, hayata hoş gelmiş olduğumuzu düşünüyoruz ya… Bence fena yanılıyoruz. Şöyle ki… Şiir kıvamında yolculuklar planlıyoruz. Planlıyoruz ama…. Ya cam kenarını bizden önce kapan yolcuyla dalaşıyoruz Ya da yanımıza alamadığımız kendimize rağmen yola çıkıyoruz. Geçmişten, “gülümseten dünlerimiz” diye bahsetmek istiyoruz. İstiyoruz ama… Ne acılarımızı tozlu raflara kaldırabiliyoruz Ne de aşklarımızı tuzlu raflarda saklayabiliyoruz. Yüreğimizi mevsim normallerinde tutmaya çalışıyoruz. Çalışıyoruz ama… İki gün mevsim normallerinin üstüne çıkarttıysak, Beş gün mutlaka mevsim normallerinin altına indiriyoruz. Yara”dan başlamayı ve “yaradan” a varmayı diliyoruz. Diliyoruz ama… Ne “Yara alanı” koruyabiliyoruz Ne de “Yaralayanı” cami avlusuna bırakabiliyoruz. Yanlışı bile dosdoğru sevelim istiyoruz. İstiyoruz ama… Ya Aşkın metodolojisini reddediyoruz. Ya da “Ederim Aşk’tı benim, kederimse ayrılıklarım… Diyecek kadar aşktan vazgeçiyoruz. “Aşk ara söz kıvamında yaşanmaz” diyoruz. Diyoruz ama… Mevzu dile kolay cümleler kurmaya gelince, Ne kaybolan öznemizi merak ediyoruz Ne de yüklemsiz bırakılan cümlelere kol kanat geriyoruz. Demem o ki; Biz hiç hoş gelmiyoruz… Bence çok hoş gidiyoruz… Elif Y. ÖZEL |
| 1772
|
|
|