|
Yayın Tarihi: 19.4.2017
|
|
SUSMAMI EMRETMİŞTİ KİRLENEN SESİN
El yordamıyla yaşanan sevdalarımı da, geceye diz çökmüş keşkelerimi de, bir tek eceline susamış şarkılarda ağırlayabiliyordum artık. Kendimi zamana kurban ederken bile, ruhuma ait söküklerimi fark edemiyor, ha gayret hayata dair söküklerimi yamamaya çabalıyordum. Sanki birileri bana susmamı emretmiş gibi, bıkmadan usanmadan sessizliğimi seslendirmenin yollarını arıyordum adeta. Sesimi bulabilmemin tek yolunun, çocukluğumun en gayrı meşru tarafını evlat edinmek olduğunu bilsem de, şansımı ısrarla mektup yazarak zorluyordum. En kötüsü de, kendimi her defasında şivesi bozuk mektupları yazarken buluyordum. Çünkü “senin benli cümlelerini” bir tek bu mektuplarla tamamlarım sanıyordum. Şükürler olsun ki uzun sürmedi bu durumum. Artık, yüzüme takındığım masmavi bir tebessüm eşliğinde, promil değerimi yükseltecek mektuplar yazabiliyorum. Kovduğum halde bir türlü gitmeyen pişmanlıklarım olsa da; Ne yanlışlarımdan bahsediyorum bu mektuplarda, Ne de zamana yenik düşen doğrularımdan. Bir türlü çöpe atmaya kıyamadığım akıllara ziyan sevdalarıma rağmen, kendimi bütün satırlarda nimetten saydırıyorum. Durum aynen, kazanılmış bir zaferin, yanlış getirilmiş ganimetleri gibi olsa da… Sırf seninle aynı sabahlara uyanabilmek içinse, Uyumadan evvel, ikimize birden mavi uykular ve pembe rüyalar diliyorum. Sana dair en büyük hüznümün, içini dışıyla bir tuttuğun bu mektuplar olduğunu bilsem de, Ne ucuz lafların hatırına terk edilmiş şiirlere yakıştırıyorum seni Ne de noktası çalınmış cümleleri gizleyen hikâyelere. Yani güzel adam, ben bu mektupları sana; Kuruyup da kırılmasın diye gözyaşlarımla ıslattığım bu yürekle yazıyorum. Uykularıma bir tek senli uyanışlar nasip olsun diye Ve de cümlelerimin öznesi sen ol diye yazıyorum. Yüreği güzel adam, ben bu mektupları sana, İklimin güzel olduğu için Ve de gülüşün baharları getirdiği için yazıyorum. Silik ve de yıpratılmış olsalar da Hayata tuttuğum defterlerin hatırına yazıyorum… Elif Y. ÖZEL |
| 2210
|
|
|